Naakte Ziel
Naakte Ziel Zomaar, niet onverwachts dat het mij treffen wil. Zachtjes voelde ik al de aanraking steeds dichterbij komen. Het trof mij, en als een gloedgolf overspoelde het mij. Elke glimlach die ik als een masker op mijn gezicht had gekleid, Voor iedereen in de buitenwereld, spoelde van mij af. Samen met de lage modder en stenen die zoveel van mij verborgen hielden. Niet langer meer verscholen, geenszins alleen voor iedereen om mij heen. Ik heb het wel geweten dat het er was, maar nu de laatste golven wegvloeien, Is het mijn naakte ziel die zich nu wel moet laten zien. En zo liet ik het om mij heen, daar waar ik het veilig achtte, een beetje zien. Maar was het niet de starheid en de woede die eindelijk een uitweg vonden, Naar juist diegenen van wie ik intens hou? Wordt een vastgehouden licht niet begrepen, Is het het wanshooplied om er weer te mogen zijn? Wie heeft ooit gezegd dat het er niet mocht zijn, behalve dan de duistere paden, Waar het leven l...