Bedankt, mijn Valentijn
Bedankt, mijn Valentijn En opeens was er een plot in het verhaal. Een omwenteling in de stappen die steeds genomen werden. Alsof een nieuw boek plots is ontstaan, mezelf als een ander karakter aanschouwend. Maar het zijn dezelfde bomen buiten waar ik langsloop. Het is dezelfde lucht die als een hemelse deken oneindig lijkt. Mijn blik dwaalt telkens dromerig naar de horizon, die ik mag aanschouwen. En als ik verlegen naar de grond staar, kijkend naar de klinkers die ik bewandel, ga ik stampvoetend op en neer om er zeker van te zijn dat het dezelfde keien zijn. Een nar die even ontwaakt met alle vreemde blikken om mij heen, vol met verbaasde gezichten en hier en daar een verdwaalde glimlach. Als ik verder wandel in dit nieuwe moment, kom ik je tegen. Alles is hetzelfde gebleven, alleen dat jij bij mij bent is een nieuw wonder. En als alle geluiden even verstommen, alsof de film waarin we leven even vertraagd wordt afgespeeld, is er een stem die stilletjes tot ons praat. En niet één stem,...