De betekenis van Pasen

De betekenis van Pasen

Dit gedicht ontstond spontaan, geïnspireerd door een nieuw nummer op mijn vlog dat ik hier graag met jullie deel.

Luister eerst naar het nummer, voel de woorden, en volg mijn vlog voor meer van dit soort momenten.


Vergeet mij niet te volgen,  jouw steun in creativiteit nodig.  Hier volgt mijn gedicht.  Deel met mij wat het voor jouw betekent.  Plaatst ik het op mijn blog later. 

Af en toe

Niet schrijven.
Soms.
Geen dichtvorm.
Stilte.
Om juist te kunnen luisteren
Naar wat in jezelf te vinden is.
Telkens roept het,
Wat gehoord wil worden,
Maar genegeerd wordt
Door andermans geluid.
Emoties als blokkade
Die je weghouden van jezelf.
Luister in die stilte naar jezelf.
Zodat je zult ontdekken. 

Het leek zo volledig. 

Maar was eigenlijk zo leeg. 

De creativiteit in je leven! 
Is dan niets meer
Op het moment dat je het weer vindt:
Jezelf,
Je eigen stem,
Het kloppen van je eigen hart.

En als eerste de vraag
Waar elk mysterie mee begint:
Waarom?
Waarom luister je naar het geweld,
De chaos buiten je?
Waarom?
Ken je andermans verhalen,
Maar zeg nu eerlijk:
Is je eigen levensverhaal zo vreemd! 
Nooit begrepen,
Altijd verdronken in de drukte
Van alles om je heen.

En in dit soort dagen,
Feesten en herdenken,
Van andermans leed —
Terwijl wij allemaal
Nooit echt hebben begrepen
De symboliek die het vertellen wil
Van onze eigen opstanding.
De dood van onze eigen liefde,
Het verwaaien van onze geest,
Totdat we ooit de overwinning horen
Door in die stilte
Alleen maar te luisteren
Gewoon naar onszelf.

De overwinning op de dood.

🙏 W.O.L.




Reacties

  1. Anoniem19 april 2025 om 14:21

    Rust vinden in onze rumoerige wereld wordt een opgave. Om niet LEEG te lopen trekken daarom mensen zich even terug in de natuur - ver weg van de media - om eindelijk eens bij zichzelf te kunnen zijn en ontdekken wie ze zijn en wie ze willen worden. Weer zoveel patiënten minder voor de psycholoog of psychiater!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. W.O.L. / Marco19 april 2025 om 15:04

      Bedankt voor je reactie. Mooi gesproken 🙏

      Verwijderen
  2. Anoniem19 april 2025 om 18:11

    🦋

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Een reactie zou mooi zijn...

Populaire posts van deze blog

Het vuur van ons bestaan

Afbeelding
  Het vuur van ons bestaan Bevangen door het vuur In liefde bevangen, stijgend naar ongekende hoogtes. Een energetische explosie, een brenger van vernieuwing. Ons creatieve hart werkt aan een nieuw kunstwerk; emoties die als schilderkwasten onszelf volledig herscheppen. Of bevangen door het vuur, wiens wijsheid ons bevrijdt. Kennis die onze leegte weer overspoelt, dorstlessend in het verlangen te weten wat achter elke levensvraag steeds voor ons verborgen bleef. Door vuur verteerd, als een blijvende haat die, als een kankergezwel, de puurheid van onze ziel langzaam zal verteren. In een blinde waas blijven vechten – een zinloze daad, slachtoffer van de eigen echo. Vuur dat juist een schuilplaats biedt. Niet alleen tegen het geweld dat zo luid klinkt in de wereld, maar vooral tegen de stille donder in ons eigen hart. Waar, met een zelfgekozen angst, eigenlijk niet meer geleefd wordt. Een wandeling als een zombie in een dode wereld; illusies die met ketenen van vuur steeds krachtiger ...
Read more »

Thuis

Afbeelding
  Thuis Ik reis eindeloos, vergezeld door lessen die mij dragen. Elke keer weer, als ik dacht geluk te vinden, kwam de zorg als een stille metgezel. Keer op keer keerde het terug, de grootste uitdaging die mij werd gegeven. Het geschenk: er zijn voor de ander. Oneindige momenten, verpakt in licht en schaduw, buiten het gelach, het dromerige van de dag. Ik werk hard, bouw aan bestaan, maar zie nu wat werkelijk telt. Waar kies ik voor, als de ander even niet meer lacht? Dromen, als een sneltrein voorbijgegaan, in een wereld vol haast, die vastketent, meesleurt met het vlugge bestaan. Wegkijken, vluchten voor mezelf? Of blijven, een krachtig element zijn, het hart dat troost biedt. De keuze die ik maak is onvermijdelijk: omarmen, delen in pijn en liefde. Samen dragen we de laatste traan, de laatste lach. Een einde komt, het leven wankelt, een zwart gat van pijn en uitzichtloosheid toont mij zijn rauwe pracht. Maar dan, als ik los durf te laten, mijzelf laat gaan, het onbekende in – di...
Read more »

De Stilte van Herinneringen

Afbeelding
De Stilte van Herinneringen Flu isteringen noch geluiden van een levend huis.   Kabaal als een uitgestorven element. En als ik zo alleen mijn woning betreed, ontvouwt zich een oneindigheid aan schatten, een zicht op hoe mijn leven is geweest.  Alsof ik een tocht maak door een museum van lang geleden, om opnieuw te ontdekken wat toen was. Als ik stop en een beeldje vasthoud, herinner ik me weer het moment van weleer. Een moment dat tot mij komt als een eeuwigheid, maar verdwenen is uit elk besef.  Omdat momenten meereizen met de tijd, elke seconde ontstaan om te sterven, zodat ze opnieuw tot ons kunnen komen. En terwijl de herinnering van toen langzaam tot me doordringt, overspoelt mij zoveel meer.  Bij het zien van een foto, een schilderij, een kunstwerk in een andere hoek. Het is niet de materiële waarde van deze spullen die ze onschatbaar maakt, maar de herinneringen die ze voor altijd dragen. Mijn eigen jeugd, het bewandelen van een nieuwe weg—de route naar mij...
Read more »