Vlinderlicht in de nacht

 



Vlinderlicht in de nacht


Door de nacht ga ik vooruit,  
"Vliegend tussen de sterren", zegt zachtjes een licht vliegende mot.  
En als hij ten ruste moet,  
En de vermoeidheid komt als een deken van de nacht over hem heen,  
Gaat hij rusten in het blad van een maanbloem,  
Die in de nacht zich wakker schudt,  
Een glimlach naar de maan.  
En als de nachtelijke wind zachtjes de duisternis verwaait,  
Is het een grote schaduw van een kat.  
"Dood mij niet", zegt zachtjes de licht vliegende mot.  
En de kat glimlacht en tilt hem voorzichtig op zijn rug.  
En met een sprong naar de verte verdwijnt hij in de nacht,  
Met zijn nieuwe metgezel.  
"Geen nood", miauwt de kat,  
"Ik zoek het licht van het mysterie en de droomwerelden.  
Ik weet dat jij een zoeker bent, daarom neem ik je met mij mee."  
De weg bijna gevonden, zijn ze toch weer radeloos verdwaald.  
Tot de wijsheid van de nacht zich bij hen wilde voegen.  
Ze vlogen mee met een fantastisch mooie grote uil.  
Zijn inzicht in mysteries was als een licht in de duisternis:  
Het weer kunnen zien.  
Tot het land ten einde was, slechts een eindeloze zee.  
Dat bracht wanhoop bij deze nieuwe vriendengroep.  
"Kom met mij mee naar de diepte van de oceaan.  
Ik ga naar de droomdiepte toe, ik wijs jullie de weg",  
Zegt een kolossale walvis in de zee.  
En zo ging de reis weer verder,  
Golven en wind werden overwonnen,  
Hun harten samen waren als een warme deken van hoop.  
Tot de wind was verdwenen, samen met de woeste zee.  
Dromen en strijden is anders dan er plots te zijn.  
Allen begrepen het zonder woorden,  
Het klonk als een diep begrip in het midden van hun ziel.  
Nu het wonder eindelijk werd begrepen,  
Was er alleen nog maar een intens licht.  
Hun lichamen ter aarde en de diepte van de zee  
Konden verder in een transformatie tot vlinderpracht.  
Met het licht als een open deur,  
Werden ze langzaam wakker.  
Na een lange droom in de wereld van stof  
Wees het sterven weer de weg van de eeuwigheid.

🙏
W.O.L.
https://www.worldoflove.online

https://wisdom-opportunity-love.blogspot.com/?m=1




Reacties

Een reactie posten

Een reactie zou mooi zijn...

Populaire posts van deze blog

Het vuur van ons bestaan

Afbeelding
  Het vuur van ons bestaan Bevangen door het vuur In liefde bevangen, stijgend naar ongekende hoogtes. Een energetische explosie, een brenger van vernieuwing. Ons creatieve hart werkt aan een nieuw kunstwerk; emoties die als schilderkwasten onszelf volledig herscheppen. Of bevangen door het vuur, wiens wijsheid ons bevrijdt. Kennis die onze leegte weer overspoelt, dorstlessend in het verlangen te weten wat achter elke levensvraag steeds voor ons verborgen bleef. Door vuur verteerd, als een blijvende haat die, als een kankergezwel, de puurheid van onze ziel langzaam zal verteren. In een blinde waas blijven vechten – een zinloze daad, slachtoffer van de eigen echo. Vuur dat juist een schuilplaats biedt. Niet alleen tegen het geweld dat zo luid klinkt in de wereld, maar vooral tegen de stille donder in ons eigen hart. Waar, met een zelfgekozen angst, eigenlijk niet meer geleefd wordt. Een wandeling als een zombie in een dode wereld; illusies die met ketenen van vuur steeds krachtiger ...
Read more »

Thuis

Afbeelding
  Thuis Ik reis eindeloos, vergezeld door lessen die mij dragen. Elke keer weer, als ik dacht geluk te vinden, kwam de zorg als een stille metgezel. Keer op keer keerde het terug, de grootste uitdaging die mij werd gegeven. Het geschenk: er zijn voor de ander. Oneindige momenten, verpakt in licht en schaduw, buiten het gelach, het dromerige van de dag. Ik werk hard, bouw aan bestaan, maar zie nu wat werkelijk telt. Waar kies ik voor, als de ander even niet meer lacht? Dromen, als een sneltrein voorbijgegaan, in een wereld vol haast, die vastketent, meesleurt met het vlugge bestaan. Wegkijken, vluchten voor mezelf? Of blijven, een krachtig element zijn, het hart dat troost biedt. De keuze die ik maak is onvermijdelijk: omarmen, delen in pijn en liefde. Samen dragen we de laatste traan, de laatste lach. Een einde komt, het leven wankelt, een zwart gat van pijn en uitzichtloosheid toont mij zijn rauwe pracht. Maar dan, als ik los durf te laten, mijzelf laat gaan, het onbekende in – di...
Read more »

De Stilte van Herinneringen

Afbeelding
De Stilte van Herinneringen Flu isteringen noch geluiden van een levend huis.   Kabaal als een uitgestorven element. En als ik zo alleen mijn woning betreed, ontvouwt zich een oneindigheid aan schatten, een zicht op hoe mijn leven is geweest.  Alsof ik een tocht maak door een museum van lang geleden, om opnieuw te ontdekken wat toen was. Als ik stop en een beeldje vasthoud, herinner ik me weer het moment van weleer. Een moment dat tot mij komt als een eeuwigheid, maar verdwenen is uit elk besef.  Omdat momenten meereizen met de tijd, elke seconde ontstaan om te sterven, zodat ze opnieuw tot ons kunnen komen. En terwijl de herinnering van toen langzaam tot me doordringt, overspoelt mij zoveel meer.  Bij het zien van een foto, een schilderij, een kunstwerk in een andere hoek. Het is niet de materiële waarde van deze spullen die ze onschatbaar maakt, maar de herinneringen die ze voor altijd dragen. Mijn eigen jeugd, het bewandelen van een nieuwe weg—de route naar mij...
Read more »