Alles Is Energie: De Illusie van Mannelijk en Vrouwelijk




Alles Is Energie: De Illusie van Mannelijk en Vrouwelijk


Alles is een goddelijke energie, waarvan wij allemaal onderdeel zijn. Er is geen moederfiguur of vaderfiguur die we kunnen identificeren als een universele ouder. Wel krijgen we levenslessen die ons helpen om onze vrouwelijke en/of mannelijke energie te ontmoeten en te leren kennen, zodat we ons volledige potentieel kunnen ontdekken — dat hoor je vaak.

En sorry, je bent goed op weg, maar een eindbestemming heb je nog niet gevonden. Je dwaalt alleen op een andere manier dan degenen die een moeder- of vaderfiguur zien in een goddelijke creatie.

Er zijn enkelen overgegaan naar een hoger bewustzijnsniveau, de meesten daarvan zijn onbekend. In de huidige geloofssystemen zijn er slechts enkelen bekend bij het grote publiek. En als ze wel bekend zijn, worden ze dan geïdentificeerd als een God die op ons zit te wachten in een soort paradijs?

Er is geen Moeder. Er is geen Vader. Er is geen vrouwelijke of mannelijke energie. We ervaren dit alleen zo omdat we wakker worden. Door het ontdekken van dualiteit kunnen we balans vinden.

Alles is God. God is een energie die onsterfelijk is en ontelbaar op dimensionaal niveau. Zo ontelbaar dat wij het niet kunnen bevatten en alles proberen terug te redeneren naar ons menselijk niveau. Hoe hoog we onszelf ook achten, als een soort die bovenaan de ladder der schepping staat — die spreekwoordelijke ladder is qua hoogte niet te bevatten. Net als de ontelbare som van dimensies waarin deze energie zich uitdrukt, áls we dat überhaupt al kunnen uitdrukken.

Dus, word je bewuster? Blijf dan niet hangen in het idee dat God mannelijk of vrouwelijk is. Redeneer het hogere kwantumniveau van het Zijn niet naar menselijke maatstaven.

Als iemand zijn mannelijke of vrouwelijke kant denkt te hebben gevonden — mooi. Maar stop daar niet. Begrijp dat termen als "vrouwelijk" of "mannelijk" menselijke begrippen zijn, bedoeld om iets te kunnen bevatten dat we nog niet volledig kunnen overzien. Dat is geen schande, maar een pad dat we zelf kiezen.

Er zijn ontelbare wegen, met lessen die niet gegeven worden, maar die we zelf kiezen om te doorlopen — of niet. De lessen die je ondervindt zijn geen vaststaand lot, maar jouw eigen (onbewuste) keuzes.

Probeer verder te kijken dan je nu doet, hoe spiritueel je jezelf ook vindt. Als je blijft hangen in alleen het idee van vrouwelijke of mannelijke energie — en niets meer — dan schiet je nog niet veel op. De les van het zien van ware eenheid is dan nog niet gevonden.




Reacties

Een reactie posten

Een reactie zou mooi zijn...

Populaire posts van deze blog

Het vuur van ons bestaan

Afbeelding
  Het vuur van ons bestaan Bevangen door het vuur In liefde bevangen, stijgend naar ongekende hoogtes. Een energetische explosie, een brenger van vernieuwing. Ons creatieve hart werkt aan een nieuw kunstwerk; emoties die als schilderkwasten onszelf volledig herscheppen. Of bevangen door het vuur, wiens wijsheid ons bevrijdt. Kennis die onze leegte weer overspoelt, dorstlessend in het verlangen te weten wat achter elke levensvraag steeds voor ons verborgen bleef. Door vuur verteerd, als een blijvende haat die, als een kankergezwel, de puurheid van onze ziel langzaam zal verteren. In een blinde waas blijven vechten – een zinloze daad, slachtoffer van de eigen echo. Vuur dat juist een schuilplaats biedt. Niet alleen tegen het geweld dat zo luid klinkt in de wereld, maar vooral tegen de stille donder in ons eigen hart. Waar, met een zelfgekozen angst, eigenlijk niet meer geleefd wordt. Een wandeling als een zombie in een dode wereld; illusies die met ketenen van vuur steeds krachtiger ...
Read more »

Thuis

Afbeelding
  Thuis Ik reis eindeloos, vergezeld door lessen die mij dragen. Elke keer weer, als ik dacht geluk te vinden, kwam de zorg als een stille metgezel. Keer op keer keerde het terug, de grootste uitdaging die mij werd gegeven. Het geschenk: er zijn voor de ander. Oneindige momenten, verpakt in licht en schaduw, buiten het gelach, het dromerige van de dag. Ik werk hard, bouw aan bestaan, maar zie nu wat werkelijk telt. Waar kies ik voor, als de ander even niet meer lacht? Dromen, als een sneltrein voorbijgegaan, in een wereld vol haast, die vastketent, meesleurt met het vlugge bestaan. Wegkijken, vluchten voor mezelf? Of blijven, een krachtig element zijn, het hart dat troost biedt. De keuze die ik maak is onvermijdelijk: omarmen, delen in pijn en liefde. Samen dragen we de laatste traan, de laatste lach. Een einde komt, het leven wankelt, een zwart gat van pijn en uitzichtloosheid toont mij zijn rauwe pracht. Maar dan, als ik los durf te laten, mijzelf laat gaan, het onbekende in – di...
Read more »

De Stilte van Herinneringen

Afbeelding
De Stilte van Herinneringen Flu isteringen noch geluiden van een levend huis.   Kabaal als een uitgestorven element. En als ik zo alleen mijn woning betreed, ontvouwt zich een oneindigheid aan schatten, een zicht op hoe mijn leven is geweest.  Alsof ik een tocht maak door een museum van lang geleden, om opnieuw te ontdekken wat toen was. Als ik stop en een beeldje vasthoud, herinner ik me weer het moment van weleer. Een moment dat tot mij komt als een eeuwigheid, maar verdwenen is uit elk besef.  Omdat momenten meereizen met de tijd, elke seconde ontstaan om te sterven, zodat ze opnieuw tot ons kunnen komen. En terwijl de herinnering van toen langzaam tot me doordringt, overspoelt mij zoveel meer.  Bij het zien van een foto, een schilderij, een kunstwerk in een andere hoek. Het is niet de materiële waarde van deze spullen die ze onschatbaar maakt, maar de herinneringen die ze voor altijd dragen. Mijn eigen jeugd, het bewandelen van een nieuwe weg—de route naar mij...
Read more »