De reis met een steen


De reis met een Steen


Reizen doen we allemaal, zelfs als we ons hele leven op één plek blijven. Want de reizen waar ik het over heb, zijn niet de traditionele vakanties met volgepakte koffers. Het gaat ook niet om de dagelijkse gang tussen werk en huis, of de levenswandeling van daklozen. De reis die ik bedoel, gaat veel dieper. Het is de reis van ons bestaan, de stappen die we zetten van leven naar leven, van moment tot moment.

We maken elke dag een reis, zowel in de wereld van het alledaagse als op spiritueel vlak. Deze reizen hebben talloze kanten, en één daarvan wil ik graag uitlichten: de reden waarom we worden geboren, om uiteindelijk weer te sterven. En wat als alles daarna opnieuw begint?

Kijk naar het begin: er was licht. Dat licht kun je zien als de kern van ons bestaan. Maar in dat licht was geen zelfbewustzijn. Om te groeien, is er een begin en een einde nodig. Daarom keren we terug naar het laagste niveau van zijn: het fysieke bestaan. Hier, in deze beperkte vorm, doorlopen we stap voor stap onze ontwikkeling. Dit doen we niet alleen in de vorm die we nu hebben of binnen de keuzes die we op aarde kennen, maar in een eindeloze variatie aan ervaringen. Het leven zelf is oneindig, net zoals de kosmos waarin het zich afspeelt. Hoe kunnen wij met ons beperkte bewustzijn bepalen dat alles eindig is, of dat er niets meer is na de dood? Is de werkelijkheid alleen wat wij nu kunnen bevatten? Nee toch?

Onze reis door het bestaan kent ontelbare variabelen. Neem bijvoorbeeld dieren: zij handelen instinctief. Als een steen heet is (metaforisch bedoeld), zullen ze die niet aanraken en vermijden zo pijn. Mensen zijn hun dierlijke instinct echter kwijtgeraakt. Dit is geen fout, maar een stap in onze ontwikkeling.

Wanneer een mens zonder bewustzijn een hete steen oppakt, voelt hij de pijn niet. De gevolgen blijven verborgen. Maar naarmate ons bewustzijn groeit, worden we ons bewust van oorzaak en gevolg. We leren wat hitte is, wat het betekent om een hete steen vast te houden, en waarom het verstandig is die los te laten. Toch blijven veel mensen de hete steen oppakken, ondanks de pijn. Het loslaten van oude gewoonten is namelijk moeilijk. Maar het is een essentiële stap in onze groei.

Het proces van bewustwording brengt pijn met zich mee. Dat is de prijs die we betalen voor groeiend zelfbewustzijn. Karma speelt hierin een rol, niet als straf, maar als een mechanisme dat ons helpt te leren. Het nodigt ons uit om los te laten wat ons niet langer dient en verder te gaan op onze reis. Zo leren we binnen de eindige structuren van dit bestaan wat het betekent om deel te zijn van iets oneindigs.

Het leven bestaat uit vele reizen. Welke reis maak jij op dit moment? Deze tekst is slechts een voorbeeld: de reis met een steen.






Reacties

Een reactie posten

Een reactie zou mooi zijn...

Populaire posts van deze blog

Het vuur van ons bestaan

Afbeelding
  Het vuur van ons bestaan Bevangen door het vuur In liefde bevangen, stijgend naar ongekende hoogtes. Een energetische explosie, een brenger van vernieuwing. Ons creatieve hart werkt aan een nieuw kunstwerk; emoties die als schilderkwasten onszelf volledig herscheppen. Of bevangen door het vuur, wiens wijsheid ons bevrijdt. Kennis die onze leegte weer overspoelt, dorstlessend in het verlangen te weten wat achter elke levensvraag steeds voor ons verborgen bleef. Door vuur verteerd, als een blijvende haat die, als een kankergezwel, de puurheid van onze ziel langzaam zal verteren. In een blinde waas blijven vechten – een zinloze daad, slachtoffer van de eigen echo. Vuur dat juist een schuilplaats biedt. Niet alleen tegen het geweld dat zo luid klinkt in de wereld, maar vooral tegen de stille donder in ons eigen hart. Waar, met een zelfgekozen angst, eigenlijk niet meer geleefd wordt. Een wandeling als een zombie in een dode wereld; illusies die met ketenen van vuur steeds krachtiger ...
Read more »

Thuis

Afbeelding
  Thuis Ik reis eindeloos, vergezeld door lessen die mij dragen. Elke keer weer, als ik dacht geluk te vinden, kwam de zorg als een stille metgezel. Keer op keer keerde het terug, de grootste uitdaging die mij werd gegeven. Het geschenk: er zijn voor de ander. Oneindige momenten, verpakt in licht en schaduw, buiten het gelach, het dromerige van de dag. Ik werk hard, bouw aan bestaan, maar zie nu wat werkelijk telt. Waar kies ik voor, als de ander even niet meer lacht? Dromen, als een sneltrein voorbijgegaan, in een wereld vol haast, die vastketent, meesleurt met het vlugge bestaan. Wegkijken, vluchten voor mezelf? Of blijven, een krachtig element zijn, het hart dat troost biedt. De keuze die ik maak is onvermijdelijk: omarmen, delen in pijn en liefde. Samen dragen we de laatste traan, de laatste lach. Een einde komt, het leven wankelt, een zwart gat van pijn en uitzichtloosheid toont mij zijn rauwe pracht. Maar dan, als ik los durf te laten, mijzelf laat gaan, het onbekende in – di...
Read more »

De Stilte van Herinneringen

Afbeelding
De Stilte van Herinneringen Flu isteringen noch geluiden van een levend huis.   Kabaal als een uitgestorven element. En als ik zo alleen mijn woning betreed, ontvouwt zich een oneindigheid aan schatten, een zicht op hoe mijn leven is geweest.  Alsof ik een tocht maak door een museum van lang geleden, om opnieuw te ontdekken wat toen was. Als ik stop en een beeldje vasthoud, herinner ik me weer het moment van weleer. Een moment dat tot mij komt als een eeuwigheid, maar verdwenen is uit elk besef.  Omdat momenten meereizen met de tijd, elke seconde ontstaan om te sterven, zodat ze opnieuw tot ons kunnen komen. En terwijl de herinnering van toen langzaam tot me doordringt, overspoelt mij zoveel meer.  Bij het zien van een foto, een schilderij, een kunstwerk in een andere hoek. Het is niet de materiële waarde van deze spullen die ze onschatbaar maakt, maar de herinneringen die ze voor altijd dragen. Mijn eigen jeugd, het bewandelen van een nieuwe weg—de route naar mij...
Read more »