Ik ben al geruime tijd bezig met het schrijven van gedichten en fantasyverhalen die de realiteit op een speelse manier reflecteren. Ook maatschappelijke vraagstukken, gezondheid en voeding komen vaak terug in mijn werk. Ik zie mezelf steeds meer als een Mind Artist, iemand die gedachten en emoties vertaalt naar kunst.
Met trots wil ik je vertellen over mijn nieuwste project: een muziekalbum gebaseerd op een van mijn gedichten. Het album is nog in de maak, maar ik deel graag de voortgang en inspiratiebronnen met jullie. Jouw reacties zijn van harte welkom, en ik nodig je uit om deze blog en mijn YouTube-kanaal te delen.
Laat je inspireren door mijn creaties, en laat mij door jou geïnspireerd worden. Samen kunnen we iets moois neerzetten.
Op YouTube
De basis:
Stap 2:
Stap 3:
3B
Versie 3b gemaakt om versie 3 niet naar mijn zin was, hoe ervaar je deze update?? Laat het mij weten 👌.
Stap 4: 🙏😆 (in aanmaak) (Met stuk zingen 😝🤭?)
Update version 4....
YouTube, follow me...!!
UPDATE 5
Mijn blog draait om liefde en respect, maar ook om de noodzaak om actief deel te nemen aan het systeem waarvan we allemaal deel uitmaken. Als je verandering wilt zien, moet je zelf in actie komen. Dat is precies wat ik probeer te doen met mijn blog.
Hoewel ik niet commercieel ben, heb ik wel steun nodig om mijn werk voort te zetten en zowel nationaal als internationaal te kunnen groeien. Jouw bijdrage, groot of klein, kan een wereld van verschil maken. Ik zou het enorm waarderen als je een bedrag dat je kunt missen, aan mij wilt schenken.
Samen kunnen we werken aan een betere toekomst, waarin liefde, respect en actieve deelname centraal staan.
Het vuur van ons bestaan Bevangen door het vuur In liefde bevangen, stijgend naar ongekende hoogtes. Een energetische explosie, een brenger van vernieuwing. Ons creatieve hart werkt aan een nieuw kunstwerk; emoties die als schilderkwasten onszelf volledig herscheppen. Of bevangen door het vuur, wiens wijsheid ons bevrijdt. Kennis die onze leegte weer overspoelt, dorstlessend in het verlangen te weten wat achter elke levensvraag steeds voor ons verborgen bleef. Door vuur verteerd, als een blijvende haat die, als een kankergezwel, de puurheid van onze ziel langzaam zal verteren. In een blinde waas blijven vechten – een zinloze daad, slachtoffer van de eigen echo. Vuur dat juist een schuilplaats biedt. Niet alleen tegen het geweld dat zo luid klinkt in de wereld, maar vooral tegen de stille donder in ons eigen hart. Waar, met een zelfgekozen angst, eigenlijk niet meer geleefd wordt. Een wandeling als een zombie in een dode wereld; illusies die met ketenen van vuur steeds krachtiger ...
Thuis Ik reis eindeloos, vergezeld door lessen die mij dragen. Elke keer weer, als ik dacht geluk te vinden, kwam de zorg als een stille metgezel. Keer op keer keerde het terug, de grootste uitdaging die mij werd gegeven. Het geschenk: er zijn voor de ander. Oneindige momenten, verpakt in licht en schaduw, buiten het gelach, het dromerige van de dag. Ik werk hard, bouw aan bestaan, maar zie nu wat werkelijk telt. Waar kies ik voor, als de ander even niet meer lacht? Dromen, als een sneltrein voorbijgegaan, in een wereld vol haast, die vastketent, meesleurt met het vlugge bestaan. Wegkijken, vluchten voor mezelf? Of blijven, een krachtig element zijn, het hart dat troost biedt. De keuze die ik maak is onvermijdelijk: omarmen, delen in pijn en liefde. Samen dragen we de laatste traan, de laatste lach. Een einde komt, het leven wankelt, een zwart gat van pijn en uitzichtloosheid toont mij zijn rauwe pracht. Maar dan, als ik los durf te laten, mijzelf laat gaan, het onbekende in – di...
De Stilte van Herinneringen Flu isteringen noch geluiden van een levend huis. Kabaal als een uitgestorven element. En als ik zo alleen mijn woning betreed, ontvouwt zich een oneindigheid aan schatten, een zicht op hoe mijn leven is geweest. Alsof ik een tocht maak door een museum van lang geleden, om opnieuw te ontdekken wat toen was. Als ik stop en een beeldje vasthoud, herinner ik me weer het moment van weleer. Een moment dat tot mij komt als een eeuwigheid, maar verdwenen is uit elk besef. Omdat momenten meereizen met de tijd, elke seconde ontstaan om te sterven, zodat ze opnieuw tot ons kunnen komen. En terwijl de herinnering van toen langzaam tot me doordringt, overspoelt mij zoveel meer. Bij het zien van een foto, een schilderij, een kunstwerk in een andere hoek. Het is niet de materiële waarde van deze spullen die ze onschatbaar maakt, maar de herinneringen die ze voor altijd dragen. Mijn eigen jeugd, het bewandelen van een nieuwe weg—de route naar mij...
Reacties
Een reactie posten
Een reactie zou mooi zijn...