Ambient muziek is een stijl die vooral draait om sfeer en gevoel, in plaats van om duidelijke melodieën of ritmes. Het is bedoeld om een bepaalde stemming of ruimte te creëren, en kan zowel op de achtergrond als op de voorgrond werken. Mijn eerste kennismaking met dit genre was toen ik 16 of 17 jaar oud was. Nu, op mijn 51e, ben ik begonnen met experimenteren met het zelf maken van muziek, en dit genre kwam ineens weer naar boven. Ik was het helemaal vergeten en had het al jaren niet meer gehoord.
Toen ik er nu over ging zoeken, ontdekte ik dat er tegenwoordig heel veel over te vinden is. Dit heeft me geïnspireerd om verder te experimenteren met deze muziekstijl. Ik deel hierbij een eerste voorbeeld. Het is natuurlijk nog niet perfect, maar dat komt wel. Blijf me volgen op YouTube om mijn reis in deze stijl te volgen!
Wel luisteren en vertrouw mij ik ga hierin groeien, maar heb jouw als volger nodig op mijn YouTube 🤙.
En met zoeken deel ik de geschiedenis van deze style. Niet zelf bedacht maar gevonden en verzamelt voor de liefhebbers.
De Geschiedenis van Ambient Muziek
'Ambient muziek ontstond in de jaren 1970 en werd populair door artiesten zoals Brian Eno, die het genre eigenlijk een naam gaf. Zijn album Ambient 1: Music for Airports (1978) is een van de eerste en bekendste voorbeelden. Eno wilde muziek maken die zowel aanwezig als bijna onmerkbaar kon zijn, perfect om een ruimte een bepaalde sfeer te geven zonder te veel af te leiden.
Het genre is sterk beïnvloed door elektronische muziek, minimalistische componisten zoals Erik Satie, en experimentele geluidstechnieken. In de jaren '80 en '90 groeide ambient verder, vaak gecombineerd met andere stijlen zoals techno en new age. Denk aan artiesten zoals Aphex Twin, The Orb, en Boards of Canada.
Vandaag de dag is ambient muziek veelzijdiger dan ooit, van ontspannende soundscapes tot donkere en mysterieuze varianten (dark ambient). Het blijft een genre waarin experimenteren en sfeer centraal staan.'
Bedankt voor het lezen en tot de volgende blog maar weer 🤗.
Het vuur van ons bestaan Bevangen door het vuur In liefde bevangen, stijgend naar ongekende hoogtes. Een energetische explosie, een brenger van vernieuwing. Ons creatieve hart werkt aan een nieuw kunstwerk; emoties die als schilderkwasten onszelf volledig herscheppen. Of bevangen door het vuur, wiens wijsheid ons bevrijdt. Kennis die onze leegte weer overspoelt, dorstlessend in het verlangen te weten wat achter elke levensvraag steeds voor ons verborgen bleef. Door vuur verteerd, als een blijvende haat die, als een kankergezwel, de puurheid van onze ziel langzaam zal verteren. In een blinde waas blijven vechten – een zinloze daad, slachtoffer van de eigen echo. Vuur dat juist een schuilplaats biedt. Niet alleen tegen het geweld dat zo luid klinkt in de wereld, maar vooral tegen de stille donder in ons eigen hart. Waar, met een zelfgekozen angst, eigenlijk niet meer geleefd wordt. Een wandeling als een zombie in een dode wereld; illusies die met ketenen van vuur steeds krachtiger ...
De Stilte van Herinneringen Flu isteringen noch geluiden van een levend huis. Kabaal als een uitgestorven element. En als ik zo alleen mijn woning betreed, ontvouwt zich een oneindigheid aan schatten, een zicht op hoe mijn leven is geweest. Alsof ik een tocht maak door een museum van lang geleden, om opnieuw te ontdekken wat toen was. Als ik stop en een beeldje vasthoud, herinner ik me weer het moment van weleer. Een moment dat tot mij komt als een eeuwigheid, maar verdwenen is uit elk besef. Omdat momenten meereizen met de tijd, elke seconde ontstaan om te sterven, zodat ze opnieuw tot ons kunnen komen. En terwijl de herinnering van toen langzaam tot me doordringt, overspoelt mij zoveel meer. Bij het zien van een foto, een schilderij, een kunstwerk in een andere hoek. Het is niet de materiële waarde van deze spullen die ze onschatbaar maakt, maar de herinneringen die ze voor altijd dragen. Mijn eigen jeugd, het bewandelen van een nieuwe weg—de route naar mij...
Canet de Mar – een verborgen parel aan de Spaanse kust Tijdens mijn vakantie in Spanje besloot ik eens iets anders te doen dan de bekende hotspots opzoeken. Zo kwam ik terecht in Canet de Mar , een klein stadje aan de Costa del Maresme, net ten noorden van Barcelona. Misschien niet de eerste naam die je tegenkomt in reisgidsen, maar juist dat maakt het zo leuk. Wat direct opvalt, is dat Canet de Mar veel meer is dan alleen zon en zee. Het stadje ademt geschiedenis. Ooit groeide het uit dankzij de scheepvaart en later werd het bekend door de textielindustrie. Maar wat ik vooral bijzonder vond: overal in de straten kom je hints tegen van de modernistische architectuur – dezelfde stijl die je in Barcelona bij Gaudí ziet. Canet was namelijk de woonplaats van architect Lluís Domènech i Montaner, een van de grootheden van die tijd. Zijn oude huis en werkplek, het Casa Museu Domènech i Montaner , is zeker een bezoek waard. Natuurlijk hoort vakantie ook ...
💖
BeantwoordenVerwijderen