De Reis van het Ontwaken

De Reis van het Ontwaken

Een immens geluk: ter aarde komen in een nieuw leven. En door liefde gedragen worden. Nog ondergedompeld in ontwetendheid, niet meer bewust van alle zijwegen in het leven. Al gauw breekt de dag van overwinning aan met de eerste kruipmomenten.

En als het kleine, tedere bestaan met elk nieuw moment immens groter wordt, ontkiemt de eerste zaad van je ziel—een verborgen schoonheid die zich langzaam ontluikt, diep vanuit jezelf. Ook de eerste verwonderingen dienen zich aan: het besef dat naast het vele schaterlachen ook immense tranen zullen komen.

De handen die je altijd droegen, laten je langzaam los, naarmate je stappen groter worden in de wereld die jou leert kennen. En in een stil moment, hoe klein je ook nog bent, zie je voor het eerst de reflectie van je eigen ik. Niet alleen de lieve, ronde wangetjes en het net groeiende haar. Ook niet alleen de liefde en geborgenheid die je als klein kind nog grenzeloos aan de wereld schenkt. Nee, het zijn vreemde gezichten die weerspiegelen in je ogen—alsof verhalen door de eeuwen heen tot je spreken. Alsof je, in elke emotie, wordt verbonden met iets groters en het zelf meemaakt: de liefde, de angst en de woede.

Zoveel meer ligt verankerd in je diepste zelf, dat je pas net mag ontdekken. En als je bijna wil huilen, dragen handen je weer op—liefdevol omarmd en stevig geknuffeld. Het gemis en het verwelkomen van jouw persoon in liefdevolle handen doen je vergeten wat je dacht te zien. En zo val je diep in slaap, tot er weer een nieuwe dag aanbreekt, die verder reikt dan vandaag.

Naar een immens geluk, maar ook naar de tranen van het komende leven.