Dat ene moment
Dat ene moment
Wanneer het je plotseling overvalt,
in een onverwacht ogenblik.
Dat alles tegelijk tot je komt,
het leven, het razen, het rennen,
de eisen die steeds zwaarder wegen
op een ziel die ouder wordt.
We volgen de route blind,
meedansend in de maalstroom,
tot dat ene moment
waarin de chaos zwijgt.
Als een wervelwind was je overal,
maar nergens vond je tijd.
En dan, vanuit het verre verleden,
waait een herinnering zachtjes aan.
Je stopt met rennen in dit korte leven.
En als dat gevoel zich weer aandient—
dat je altijd wegduwde,
zonder het echt te weten—
komt de rust, de vrede,
nooit echt gekend.
Je wil huilen in volle emoties,
lachen zonder reden
behalve de schoonheid die je weer kunt zien.
De stilte omarmt je
als alle gevoelens zich onthullen,
in het echte leven.
Tijd tikt niet meer,
van seconde tot seconde,
van geboorte tot dood.
De wijzers zijn slechts nodig
voor het stoffelijk bestaan.
Maar het echte ritme
is een eeuwige stroom van zijn.
Van de grote oerknal
tot het sterven van de laatste ster,
het doven van het hemels licht—
alles is een dans,
een kosmische omwenteling
die steeds opnieuw begint.
Hetzelfde moment, een andere dans,
met een hoger weten.
En de tijd die wij tellen,
seconde na seconde?
Het is de grootste illusie
die nodig is om te groeien
naar een dieper zelfbesef.
Geen falen, geen straf,
maar een natuurlijke weg.
Zoals een ster opkomt
en ooit weer dooft,
om op te gaan in een nieuw universum.
Elke seconde een dood en een geboorte,
een verdergaan, een herbeginnen,
tot we het opnieuw beseffen:
dat ene moment.
De oneindigheid van alles,
en ook die van ons eigen hart.
En we huilen, want we beseffen:
we zijn zoveel meer dan we denken.
Meer dan een kind, een ouder,
meer dan een familielid.
Niet slechts eenzaam in een stad,
maar deel van een grote viering van het leven.
We zijn meer dan we ooit durfden geloven.
En we lachen, omdat we durven huilen.
Omdat we weer durven zien
hoe beperkt we dagelijks leven,
terwijl alles zoveel groter is—
in dat ene moment.
🦋
BeantwoordenVerwijderen