De stilte

STILTE

Niet een absoluut leegte waarin elk geluid uitgestorven lijkt te zijn.

Ook geen oneindige stenen die je in de diepte van je ziel opbouwt.

Die muren vormen rondom je hart om elke honger te stillen.

En als soms een vlinder wil ontsnappen in de bloemenzee van je ziel,

Of  als een ontembaar beest zijn gang opeens kan gaan,

dat zijn klauwen bloedend niet meer los wil laten.

Elke pijn die er maar te vinden is een steeds diepere aanraking wordt.

Naar de oneindigheid aan gevoelens waarvan we weten dat ze er wel zijn,

Maar ook plots de kans krijgen er opeens te mogen zijn.

Alsof duizenden vogels van alle kanten komen met ieder zijn eigen lied,

Prachtige, opzwepende klanken overal,

Tot het steeds verder gaat en ons diepste zelf weer weet te raken.

Dwars door elke muur die opgebouwd zijn, in een strijd met een traan en een lach.

Het is een kracht aan emoties die nimmer grenzen zal bereiken,

Behalve soms dan die van het eigen zicht.

We overal maar zijn behalve in ons eigen hart.

Wordt de eentonigheid van het blijven lopen in cirkels plots verbroken,

Door de schoonheid, zo intens afwisselend met ook het beest uit onze eigen diepte.

En elke ronde toont woorden, gevormd in goud, om te kiezen voor de stilte.

Als verlossing van welke dwaaltocht we ons ook in bevinden.

Een terugkeer naar jezelf is het, die de stilte je zal gaan geven.

Maar na een korte overgave en een glimlach is het toch weer die pijn.

Elke overgave aan de stilte weergeeft slechts een doodsheid van die route.

Met steeds ook langzaam het afstervend geluid,

Wat de wereld om mij heen mij steeds schenken wil.

In de cirkel van mijn bestaan, met weer zijn volgende ronde,

Omdat de stilte, die als een kunstige slaap zijn best heeft gedaan,

Weer verslagen te zien worden door de orkaan, woedend overal.

Maar als ik eens op een volgende ronde alleen nog naar mezelf kijk,

In een kort moment waar even de rust in mij weer is gevonden.

Is het alsof ik een spiegel kijk,

En mijn echo naar me terugkijkt en tot mij spreekt.

Als een stem die op magische wijze overal wil klinken,

Uit de muren die ik steeds heropbouw rondom mijn ziel,

En als een echo uit alle vlinders om mij heen,

Tot ook het beest dat zich nimmer liet temmen,

En de woorden die ik overal hoorde, maar ook tegen mezelf sprak.

Doet me beseffen wat de stilte eigenlijk steeds was.

Het zijn niet de muren die gebouwd moeten worden,

Een hart moet altijd vrij zijn om er te mogen zijn.

Zodat een oneindigheid aan gevoelens met evenveel inzicht wordt begrepen.

Stilte is niet gevangen worden in een absoluut niets,

Waarin een duizendvoud aan echo’s steeds heftiger zal zijn,

Ons zelf in de storm te wille bedrijven, ons diepste zelf weer te mogen zijn.

Stilte is niets anders dan de wereld toelaten,

Maar nog steeds de kracht durven vinden om haar in elk facet te omarmen.

Jezelf te mogen zijn, doordat je nooit het zicht zal verliezen.

Om te kijken naar jezelf, wie je echt als persoon wil zijn.

Niet de noemer van al die meningen van iedereen om je heen,

Tot de erfenis die gegeven is van generaties terug.

Jezelf niet verliezen is de kracht er te laten zijn,

Dat een gevecht tegen de wereld er niet meer hoeft te zijn.

En dat we niet meer hoeven te strijden tegen vooral onszelf,

In alle tegenstrijdigheden die als verborgen lessen er steeds weer mogen zijn.

Stilte is niets anders dan de rust toelaten, zodat er een geboorte mag zijn.

Een uniek leven, en met geen ander te vergelijken.

Met de wijsheid te mogen weten van de kracht die er altijd is,

Om al het leven te kunnen vernietigen,

Tot het blindelings dwalen in een oneindig van licht.

En toch de eenvoud te kunnen begrijpen,

Die de eenheid van beide ons steeds wil laten zien.

Doorbreek ik daarmee de cirkel van het bestaan,

En vormen de stenen geen muren overal om mij heen,

Maar nieuwe wegen om te bewandelen.

Bewust.

Zal ik nu zelf mijn weg bepalen.

Naar een drukke wereld,

Alsmede ook door alle fluisterpaden van mijn eigen hart.

Heb ik eindelijk de juiste route weten te vinden,

Met een wegwijzer die ik nu eindelijk echt begrijpen kan.

De route van "De stilte".