In het licht van een nieuw bestaan.
In het licht van een nieuw bestaan.
Verloren tijden uit vergaande momenten
Geven nog vaag de schimmen van herinneringen mee
Als ik weer over de wateren van de zee zweven wil
Mee met de wind, verwaaid tot overal behalve de houvast die ik ooit bezat
En als ik verdwijn in opkomende beelden van wat eens was
Is het dan de tijd die ik verloor —
Of mijn diepste zelf, verdwaald in het verleden,
In herinneringen die nog steeds fluisteren
Maar zich niet laten vinden door het oog van mijn hart
Verborgen, rustend in een pijn die nooit verdwijnt
Is het als de wind, waar ik eindeloos zonder richting in mee ga?
Als een dromer, verdwaald in de stroom van tijd en gedachte
Zat ik toen aan het strand
Kijkend naar de verte, verlangend naar een glimp
Achter de horizon
Dromend over tochten die mijn ziel zou mogen nemen
In een wereld nog ongerept, nog ongekend
Met vragen die als schatten wachten om gevonden te worden
En in mijn borst de hunkering — gevoel of trots —
Als ik ooit op de wateren van alle zeeën ter wereld mag bewegen
Het avontuur roept onder woeste golven
De immens zingende wind, die verhalen turend vertelt
Tot aan de eeuwige brandende zon
Onder een eindeloos blauwe hemel
Waar wanhoop en angst groeien
Tot een overgang —
Een moment van niet te vatten geluk
Bij het ontdekken van een nieuw stukje van deze eindeloze wereld
Denkend aan deze pracht in alle verloren tijden
Drijven stormen van strijd en wanhoop uit mijn hart
Intens verdriet, als ik slechts even het gevecht zie
Tussen mij en de natuur
Het verloren gaan in elementen die mij overspoelen
Om de dood te ontmoeten in wateren zonder einde
Waar duisternis mij omhelst en gevangen houdt
En ik, zwevend, de wereld blijf verkennen
In de wind van verdriet, gesponnen uit verloren tijden
Is het niet de strijd, het vinden van nieuw land
Maar eerder de tocht terug naar God
Wat is de route die ik moet begaan
In de woestenij van dit wilde, verdoemde bestaan?
Godloos geworden, alleen
Volg ik de sporen van herinneringen
Met een zelfgekozen straf verteer ik mezelf keer op keer
In het duister tastend naar een vergeten vorm van mijzelf —
Tot ik ooit mezelf weer zal ontdekken
Om opnieuw op te kunnen gaan
In het licht van een nieuw bestaan
🙏 W.O.L.
Toevoeging:
Op mijn Youtube pagina praatje van de dag opgenomen. Vanalles gezegd waar onder ook spontaan dichten, wat ik daar zei is nu dit gedicht geworden. Kijk deze film 🎦 maar steun mij en volg mij op TouTube.
Reacties
Een reactie posten
Een reactie zou mooi zijn...