Onze citytrip naar Berlijn

Onze citytrip naar Berlijn – mei

Een langgekoesterde droom van mijn vrouw en mij werd eindelijk werkelijkheid: een bezoek aan het indrukwekkende Berlijn. Het is niet de verste bestemming op de wereldkaart, maar juist dat maakt het zo bijzonder. Hoe vaak gebeurt het niet dat we blijven dromen van verre oorden, terwijl de mooiste momenten soms verrassend dichtbij liggen?

We kijken vaak voorbij het nabije, steeds gericht op die verre horizon. Spiritueel gezien is dat waardevol – het stimuleert ons om verder te kijken dan wat direct zichtbaar is. Maar tegelijk lopen we zo het risico om de schoonheid dicht bij huis over het hoofd te zien. En dat is zonde.

Berlijn is zo’n plek: niet aan de andere kant van de wereld, maar wel rijk aan geschiedenis, cultuur en karakter. Soms – of misschien wel vaak – ligt de echte rijkdom in het ontdekken van wat geografisch én gevoelsmatig dichterbij is. Daarom besloten we niet langer te wachten. We deden het gewoon: een citytrip naar de grootste stad van Europa. En Berlijn stelde niet teleur.

Twee onmisbare tips voor je trip naar Berlijn

Voordat ik wat hoogtepunten van Berlijn met jullie deel, wil ik eerst twee belangrijke tips geven die je citytrip een stuk makkelijker en leuker maken.

Allereerst: het openbaar vervoer in Berlijn is uitstekend geregeld. Je kunt werkelijk overal komen met de bus, metro (U-Bahn) of trein (S-Bahn). De eerste keer is het misschien even puzzelen welke lijn je moet nemen, want er zijn veel opties. Maar maak je geen zorgen: neem je per ongeluk een verkeerde route, dan stap je gewoon over.

Daarom mijn tip: koop van tevoren een openbaarvervoerkaart. Deze kun je bijvoorbeeld in Nederland al aanschaffen via de ANWB. Met zo’n kaart reis je onbeperkt met het OV in Berlijn. In veel gevallen hoef je niet eens in te checken; in de bus kun je meestal gewoon doorlopen. En het mooie is: de kaart betaalt zichzelf snel terug. Je krijgt er vaak ook nog korting mee op musea en andere bezienswaardigheden. Tweede tip is voor bijzondere culterele gebouwen die gratis zijn; eisen toch een registratie op een bepaalde dag. Konden bij een aantal gebouwen niet terecht. Ja 3 weken later maar dan dan zijn we er niet meer. Dus controleer dit van te voren en boek en ruim van te voren thuis online al.

Voor de geïnteresseerden deel ik straks een aantal van mijn favoriete plekken in Berlijn. Maar eerst wil ik graag een gedicht met jullie delen dat ik speciaal voor deze reis heb geschreven.

Checkpoint Charlie

Voor de laatsten onder ons een pijnlijk weten.

Bijna uitgestorven, vervaagd uit het gevoel.

Herboren, herschapen tot vertoning,

te bezien met een lach.

Te delen voor een duim omhoog.

Maar hoeveel checkpoints telt het heden?

Of sluipen er meer naderbij?

Zullen ook zij ooit oorden van vermaak zijn —

waar het lachen heerst,

voor weer een duim omhoog?

Terwijl zovelen nu huilen in een naderende dood,

of wenen om hen die reeds zijn gegaan.

Die, vanonder uit de diepten van de hel,

staren naar zovelen die nog komen.

Het is nu een overgang waarin zichtbaar zal worden

of ons ras een duim omhoog verdient — of omlaag.

Als we blijven kiezen voor haat,

in plaats van liefde.

Liefde die als stille kracht schuilt

in het anders-zijn.

Onze grootste schat,

die we weigeren te zien.

Dank je, Charlie,

voor alles in vergeten tijden.

Moge we de anderen nooit hoeven ontmoeten.

Moge we kiezen voor een vrij bestaan.

Berlijn: groots, indrukwekkend en onvergetelijk
Zoals ik eerder al zei: Berlijn is de grootste stad van Europa. En dat voel je aan alles. Tijdens onze vierdaagse citytrip hebben we veel gezien, maar nog lang niet alles. De stad is zó uitgestrekt en veelzijdig dat je gemakkelijk wekenlang zou kunnen rondlopen zonder je te vervelen.

We hebben ontzettend veel gewandeld en genoten van elk moment — van een drankje op een terras tot het doelloos ronddwalen door de straten van Berlijn. Toch hadden we aan vier dagen lang niet genoeg. De stad is overweldigend, op een goede manier. Een unieke mix van historische gebouwen en hypermoderne architectuur maakt Berlijn fascinerend op elk hoekje van de straat.

Wat ons ook opviel, was hoe vriendelijk en open-minded de Berlijners zijn. Natuurlijk kom je hier en daar iemand tegen die geen Engels wil spreken of weinig geduld heeft met toeristen, maar dat hoort erbij. Onze ervaring was overwegend positief — we voelden ons welkom en vrij.

In deze blog deel ik enkele van mijn foto's, gecombineerd met korte verhalen en indrukken. Maar wat je hier ziet, is slechts een fractie van wat wij hebben mogen meemaken. Onze tip? Ga er zelf naartoe. Niets komt in de buurt van het zélf ervaren. Geen foto, verhaal of film kan op tegen het echte gevoel van Berlijn.

Natuurlijk zijn tips of ervaringen van anderen altijd welkom — positief of negatief. Maar voor ons was Berlijn zonder twijfel een geweldige ervaring die we iedereen aanraden.

Een poort door de tijd: De Brandenburger Tor van Berlijn

Tijdens onze reis door Europa konden we het niet laten om even stil te staan bij een van de meest iconische plekken van Duitsland: de Brandenburger Tor in hartje Berlijn. Terwijl we op de brede, met kinderkopjes geplaveide Pariser Platz stonden, met de indrukwekkende poort achter ons, voelden we ons even deel van de geschiedenis.

Van vredessymbool tot machtsmonument

De Brandenburger Tor werd gebouwd tussen 1788 en 1791, in opdracht van de Pruisische koning Frederik Willem II. De architect Carl Gotthard Langhans ontwierp de poort in de neoklassieke stijl, geïnspireerd door de toegangspoorten van het oude Athene. Het moest een symbool van vrede worden — vandaar ook de naam van de centrale doorgang: de "Poort van de Vrede".

Bovenop prijkt de beroemde quadriga: een strijdwagen getrokken door vier paarden, bestuurd door de godin van de vrede, Eirene. Maar ironisch genoeg zou deze poort allesbehalve vrede kennen in de eeuwen die volgden.

Napoleon, oorlog en muren

In 1806, na zijn overwinning op Pruisen, stal Napoleon de quadriga en bracht hem naar Parijs. Pas na zijn val in 1814 werd het beeld teruggehaald naar Berlijn, als symbool van nationale trots. De Brandenburger Tor werd toen steeds meer een plek van politieke betekenis.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het monument zwaar beschadigd, maar overleefde wonderwel. Toen kwam de Koude Oorlog – en de poort kreeg opnieuw een centrale rol. Van 1961 tot 1989 stond hij letterlijk in niemandsland: vlak achter de Berliner Muur, onbereikbaar voor zowel West- als Oost-Berlijners. Een imposant gebouw dat tegelijk zo nabij én onbereikbaar was.

Een poort naar vrijheid

Toen in 1989 de muur viel, veranderde de Brandenburger Tor van een symbool van scheiding in een symbool van eenheid. Op 22 december 1989 werd de poort heropend onder luid gejuich. Sindsdien is het dé plek waar Duitsers samenkomen voor historische momenten — van de hereniging tot nieuwjaarsvieringen.

Vandaag de dag

Vandaag staat de Brandenburger Tor er fier en vredig bij. De drukte van toeristen, schoolgroepen en straatmuzikanten doet niets af aan de zwaarte van haar geschiedenis. Terwijl wij op de Pariser Platz stonden, de zon even door de wolken brak en we een foto lieten maken, voelden we: hier loop je niet alleen door een stad, maar door de tijd.

De Siegessäule: Symbool van Overwinning en Verandering in Berlijn

Wanneer je Berlijn bezoekt, is er één monument dat majestueus boven de bomen van het Tiergarten-park uitsteekt en direct de aandacht trekt: de Siegessäule, ofwel de Overwinningszuil. Overdag indrukwekkend, maar 's avonds, zoals op de foto hierboven, krijgt het bouwwerk een haast magische gloed. Maar achter dit iconische beeld schuilt een rijke en complexe geschiedenis die het verhaal van Duitsland weerspiegelt.

Oorsprong uit triomf

De Siegessäule werd oorspronkelijk ontworpen door Heinrich Strack en werd onthuld in 1873. Het monument moest de overwinningen van Pruisen in drie achtereenvolgende oorlogen vieren:

De Deens-Pruisische Oorlog (1864),
De Oostenrijks-Pruisische Oorlog (1866),
De Frans-Duitse Oorlog (1870–71).

Oorspronkelijk stond de zuil op het Königsplatz (het huidige Platz der Republik, voor de Rijksdag). In 1938-1939, tijdens het nazibewind, werd het verplaatst naar zijn huidige locatie in het hart van de Tiergarten, als onderdeel van Hitler's plannen om Berlijn om te vormen tot "Welthauptstadt Germania".

Architectuur en symboliek

De zuil is ongeveer 67 meter hoog en bestaat uit vier segmenten, elk symbool voor een van de genoemde oorlogsoverwinningen. Bovenop staat het vergulde beeld van Victoria, de Romeinse godin van de overwinning, door Berlijners liefdevol de bijnaam "Goldelse" gegeven.

De godin draagt een lauwerkrans en een staf met het IJzeren Kruis – symbolen van militaire glorie. Het beeld is zo'n 8,3 meter hoog en weegt maar liefst 35 ton. Binnenin de zuil loopt een wenteltrap van bijna 300 treden, die leidt naar een panoramaplatform met een prachtig uitzicht over Berlijn.

Van militair symbool tot vredig monument

De Siegessäule is door de jaren heen geëvolueerd van een puur militair monument naar een bredere culturele icoon. Na de Tweede Wereldoorlog bleef het onaangeroerd, ondanks de beladen symboliek. Tegenwoordig staat de zuil symbool voor eenheid, herinnering en verandering.

Het monument is ook bekend geworden door moderne gebeurtenissen, zoals Barack Obama’s toespraak in 2008 en de jaarlijkse Love Parade die in de jaren '90 en 2000 hier langs trok.

Een bezoek aan de Siegessäule is niet alleen een esthetische ervaring, maar ook een duik in de lagen van de Duitse geschiedenis. Overdag adembenemend door het uitzicht, en 's avonds, zoals op jouw foto, bijna sprookjesachtig verlicht.

De geschiedenis van het Altes Museum in Berlijn – Een Klassiek Icoon van Cultuur

Wanneer je over de Museumsinsel in Berlijn wandelt, trekt één gebouw onmiskenbaar de aandacht: het majestueuze Altes Museum. Met zijn indrukwekkende zuilenrij, klassieke proporties en prominente ligging tegenover het Berliner Dom is het een ware tempel van kunst en kennis. Maar achter deze neoklassieke façade schuilt een rijk en bewogen verhaal dat teruggaat tot het begin van de 19e eeuw.

Een visie van Verlichting en cultuur

Het Altes Museum werd ontworpen door de beroemde architect Karl Friedrich Schinkel, een sleutelfiguur in de neoklassieke bouwkunst van Pruisen. Koning Friedrich Wilhelm III gaf in 1822 de opdracht tot de bouw van een openbaar museum, met als doel de kunstschatten van de koninklijke verzameling toegankelijk te maken voor het grote publiek. Dit was in de geest van de Verlichting: kennis en cultuur moesten niet langer het voorrecht zijn van een elite, maar gedeeld worden met de samenleving.

De bouw begon in 1825 en werd voltooid in 1830. Daarmee was het Altes Museum het eerste openbare museum van Berlijn, en een van de eerste in Europa. Het droeg oorspronkelijk de naam “Königliches Museum” (Koninklijk Museum), maar kreeg de naam “Altes Museum” (Oude Museum) pas in 1845, toen het Neues Museum (Nieuwe Museum) in aanbouw was.

Architectonisch meesterwerk

Schinkel ontwierp het museum als een soort tempel voor de kunst, geïnspireerd door de Griekse oudheid. De zuilengalerij met 18 Ionische zuilen aan de voorkant is een directe verwijzing naar klassieke tempels zoals het Erechtheion in Athene. De symmetrie, het gebruik van natuurlijke steen en de strakke lijnen geven het gebouw een tijdloze elegantie. Binnenin vind je de beroemde rotunda, een cirkelvormige hal met een koepel, geïnspireerd op het Pantheon in Rome.

Oorlog en wederopbouw

Zoals veel monumenten in Berlijn werd ook het Altes Museum zwaar getroffen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Grote delen van het interieur raakten beschadigd of gingen verloren, en pas in de jaren vijftig begon men met restauratie. In de daaropvolgende decennia werd het museum stap voor stap hersteld in zijn oorspronkelijke glorie.

Tijdens de deling van Duitsland bevond het museum zich in Oost-Berlijn, en bleef het functioneren als kunstmuseum, zij het met beperktere middelen. Na de val van de Muur en de hereniging kreeg het Altes Museum een nieuwe impuls als onderdeel van de Museumsinsel, die inmiddels op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat.

De collectie vandaag

Vandaag de dag huisvest het Altes Museum de collectie van klassieke oudheden van de Staatliche Museen zu Berlin. Je vindt er meesterwerken uit de Griekse, Romeinse en Etruskische oudheid – van beeldhouwwerken en sieraden tot mozaïeken en amforen. Elk object vertelt een verhaal van een beschaving die onze cultuur tot op de dag van vandaag beïnvloedt.

Een blijvend symbool

Het Altes Museum is meer dan een museum; het is een symbool van de emancipatie van kennis, van de kracht van architectuur, en van de veerkracht van een stad die haar geschiedenis blijft koesteren. Of je nu komt om de kunst te bewonderen of simpelweg om op de trappen te zitten en de grandeur van het gebouw in je op te nemen – het Altes Museum nodigt uit tot verwondering.

Bezoekinformatie: Het Altes Museum ligt op de Museumsinsel in het hart van Berlijn. Toegang is vaak inbegrepen in combitickets voor de hele eilandenroute van musea. Controleer voor je bezoek de actuele tentoonstellingen en openingstijden via de website van de Staatliche Museen zu Berlin.

Een Stukje Sovjetgeschiedenis in het Hart van Berlijn – Het Sowjetoorlogsmonument in Tiergarten

Tijdens een avondwandeling door het Tiergartenpark in Berlijn valt je oog op een indrukwekkend bouwwerk, verlicht in het schemerlicht van de ondergaande zon. Een standbeeld van een Sovjetsoldaat torent boven de bomen uit, geflankeerd door artilleriestukken en ingekaderd in een neoklassiek monument van graniet. Je staat oog in oog met het Sowjetoorlogsmonument in Tiergarten – een stille getuige van een bewogen geschiedenis.

De Geschiedenis achter het Monument

Het monument werd kort na de Tweede Wereldoorlog gebouwd, in 1945, door de Sovjet-Unie ter ere van haar soldaten die tijdens de Slag om Berlijn zijn gesneuveld. Het is een van de eerste gedenktekens die na de oorlog in Berlijn werden opgericht en bevindt zich opmerkelijk genoeg in de voormalige Britse sector van de stad. Ondanks de Koude Oorlog bleef het monument intact, beschermd door een internationale afspraak.

Symboliek en Architectuur

Het centrale punt van het monument is het beeld van een Sovjetsoldaat, met geweer in de hand en de blik trots naar voren gericht. Achter hem staat een halfronde zuilengalerij met inscripties in het Russisch, ter ere van de meer dan 80.000 Sovjetsoldaten die hun leven lieten tijdens de inname van Berlijn. Voor het monument liggen echte T-34 tanks en artilleriekanonnen — originele stukken uit de oorlog, die de militaire overwinning onderstrepen.

Een Beladen Herinnering

Voor veel bezoekers is dit monument niet alleen een plek van herdenking, maar ook van reflectie. De aanwezigheid van een Sovjetmonument in West-Berlijn, zo kort na het einde van het naziregime en vlak voor het begin van de Koude Oorlog, vertelt een complex verhaal over macht, verlies, en de verstrengeling van politieke systemen.

Vandaag de Dag

Tegenwoordig wordt het monument regelmatig bezocht door toeristen, historici, en voormalige Sovjetburgers. Op 9 mei, de Dag van de Overwinning in Rusland, leggen mensen bloemen bij het monument — een jaarlijkse herdenking die soms tot politieke spanningen leidt, maar ook getuigt van de blijvende impact van de Tweede Wereldoorlog.

Een bezoek aan dit monument is een reis terug in de tijd, maar ook een herinnering aan het belang van vrede en nagedachtenis. In de stilte van de avond, tussen de bomen van de Tiergarten, fluistert het monument verhalen uit een wereld die nooit vergeten mag worden.

Blog: De Berlijnse Muur – Van Symbool van Scheiding tot Canvas van Vrijheid

Op een zonnige dag in Berlijn sta je oog in oog met een kleurrijk stuk geschiedenis: een beschilderd segment van de Berlijnse Muur. Wat ooit een kil en ondoordringbaar bouwwerk was dat Oost van West scheidde, is vandaag een openluchtgalerij vol graffiti, protestkunst en persoonlijke statements. Maar hoe kwam deze muur hier, en waarom wordt hij vandaag beschilderd?

Een Verdeelde Stad

Na de Tweede Wereldoorlog werd Duitsland verdeeld in vier bezettingszones, net als Berlijn. In 1961, te midden van toenemende spanningen tussen het communistische Oosten en het kapitalistische Westen, bouwde de DDR (Oost-Duitsland) plotseling een muur rond West-Berlijn. Het doel? Vluchtpogingen van Oost-Duitsers naar het vrije Westen stoppen. De muur werd het grimmige symbool van de Koude Oorlog, gewapend met wachttorens, mijnenvelden en grenswachten die vaak het vuur openden.

De Val van de Muur

Op 9 november 1989 viel de muur, onverwacht en vreedzaam. Na maanden van protesten en politieke druk besloot de Oost-Duitse regering de grensovergangen open te stellen. Berlijners uit Oost en West beklommen de muur, sloegen er stukken uit – letterlijk en figuurlijk – en begonnen aan de hereniging van hun stad en land.

Waarom Graffiti?

Tijdens de jaren van verdeling was de westkant van de muur een canvas voor protest en creativiteit. Kunstenaars, activisten en burgers gebruikten de muur als uitlaatklep, vol boodschappen tegen onderdrukking, oorlog en censuur. Na de val bleef een deel van de muur behouden als herinnering – en werd het een plek waar kunst de vrijheid viert die ooit onmogelijk leek.

Vandaag staan mensen nog steeds stil bij dit stukje muur, niet alleen om de geschiedenis te herinneren, maar ook om de kracht van expressie te zien. Want waar ooit grenzen werden getrokken, bloeit nu kleur en stemt kunst tot nadenken.

Tot slot – bedankt voor het kijken!
Ik hoop dat de informatie in deze blog nuttig en inspirerend voor je was. Natuurlijk is er online nog veel meer te vinden over Berlijn, maar dit is mijn persoonlijke en positieve bijdrage, die ik met plezier heb gedeeld — in de hoop jouw interesse voor deze bijzondere stad verder aan te wakkeren.

Als afsluiting deel ik graag nog twee muziekfragmenten die ik op mijn vlog heb geplaatst. Ze zijn bedoeld als muzikale inspiratie bij het gedicht dat ik eerder in deze blog noemde. Daarnaast vind je op mijn YouTube-kanaal ook korte videofragmenten die een inkijkje geven in onze hotelkamer en de directe omgeving — verspreid over drie korte vlogs.

Het zijn slechts momentopnames, maar ik hoop dat ze een positieve indruk achterlaten.
Dankjewel voor het bezoeken van mijn vlog! En als je het leuk vindt: abonneer je gerust op mijn YouTube-kanaal — dat waardeer ik enorm.