Tussen de regels door

 

Tussen de regels door

In dit blogartikel deel ik een aantal korte gedichten.
Ik hoop dat het inspirerende woorden zijn. Hoe vaak schrijf ik spontaan iets in een klad? Uit gevoel, of als reactie op een bepaalde stelling.
Lees en beleef ze. Reacties zijn altijd welkom – en volg gerust mijn vlog!
Hier zijn ze:

Vriendschap,

Vriendschap begint niet bij de ander, maar diep vanbinnen.

Het is geen kwestie van elkaar maar gewoon accepteren zoals je bent —

nee, het is jezelf durven aankijken, omarmen,

de hand reiken aan je eigen hart dat je misschien al lang niet meer hebt gevoeld.

Zovelen zijn verdwaald, vervreemd geraakt

van wat er klopt in hun eigen borst.

Hoe kun je liefde geven, echt en vol,

als je niet eerst diezelfde liefde naar binnen keert?

Echte vriendschap groeit pas

wanneer je jezelf niet langer ontwijkt.

Word eerst je eigen vriend,

pas dan kun je werkelijk de ander ontmoeten.

🙏 W O.L.

De essentie in de schaduw 

Het is de allergrootste...  

Nooit meer verdriet...  

Verraden worden...  

De grond in getrapt worden...  

Alle gevechten...  

In mijn eigen hart...  

Dicht om mij heen...  

Tot eindeloos de wereld in...  

Het is de allergrootste...  

Leugen van het bestaan...  

Een illusie, geschapen in fantasie...  

Een zoethouder voor een ziel...  

Die klemzit in zichzelf...  

Want het is juist dit...  

Een onbegrepen les...  

Die van liefde en strijd...  

Wat er altijd zal zijn...  

Wachtend...

Om door ons allen...  

Begrepen te worden...  

De pracht in essentie...  

Die zich diep in alles herbergt...  

Het is de allergrootste...

🙏 W.O.L.

Voorbij het licht reizen kan. 

En sneller dan het hart kloppen wil, vormt het licht een vast beeld bij elke klop die ik schrijven wil. Kleine spetters licht vormen een kunstwerk in mijn schrijven. Tot de wereld gericht: mijn ontdekkingsreis.

🙏 W.O.L.

Even,

Even geen woorden meer, die toch niet kunnen helpen.  

Stop ook met het dichten, het verdiepen van alle woorden.  

Ze wijzen mij gewoon niet meer de weg, in dit korte moment.  

Ik heb geschreeuwd en mijn woede laten gaan,  

zodat tranen zich eindelijk konden laten zien—  

te lang verstopt door bekrompenheid. 

Dus even die stilte, terwijl je me liefdevol omarmt.  

In deze omhelzing weten we meer  

dan in al dat geschreeuw:  

ons mensenhart.

  

🙏

W.O.L.

Oh avondlicht,

Slaap maar lekker, o avondlicht.  

Zink weg in nieuwe dromen—de avonddeken dek je veilig toe.  

Dromend onder oneindige sterren, ontstaan nieuwe verhalen voor de dag die komt.  

Een koele avondzucht groet je, om alle laste van de dag te verzachten.  

Bedankt dat je er weer bent, o dromen van de nacht.

🙏 W. O. L.

Dank je wel voor het lezen.
Ik hoop dat de gedichten je hebben geraakt, aan het denken hebben gezet of simpelweg even hebben laten glimlachen.
Heb je een gedachte, gevoel of reactie die je wilt delen? Laat het me weten – ik hoor graag van je.
Tot het volgende blog!