Door die ene traan van het leven

 

Door die ene traan van het leven

Een traan vervult mijn blik;
Zo lang geleden, en toch als de dag van gisteren
Tuurde ik door tranen heen,
Niet wetend wat dit nu was:
Een onbekend gevoel dat mij liet huilen,
Samen met een ongekende lach.
In mijn handen, oh zo klein en gewoon,
Toch als een donderslag in mijn leven –
Eindelijk het besef, samen met jouw geboorte.

Nog een traan vervult mijn blik;
Het moment dat zo snel is gegaan,
Liet mij even blijven in een eeuwigheid, alsof de tijd niet bestond.
Zo gaven wij je de zorg, met liefde en verantwoordelijkheid beladen,
Evenals een intense, mooie lach.
Van de fles tot voorzichtig kruipen,
De eerste stappen zijn toen gekomen.
Alles gaat in sneltreinvaart verder,
Met het verschijnen van de eerste grijze haren
En niet meer te verstoppen rimpels.

Groei jij samen met mijn ouder worden,
Van een jongvolwassene tot een mooie, sterke man.
En met het ouder worden verandert ook jouw kijk op de tijd –
Het besef van de snelheid waarmee de tijd aan ons voorbij raast.
Zo jong en wijs als je als klein kind naar de sterren staarde,
Zo volwassen werd je al snel in het leven.
Met gelukkig nog steeds een blik die af en toe weer kijkt
Naar alle sterren die als een eeuwigheid boven ons waken.

Er zijn vele tranen die naar deze dag hebben geleid –
Tranen van geluk, in zoveel facetten:
Van het halen van de lagere school tot het eerste zwemdiploma,
Van de kinderspeelplaats tot de eerste stappen in de grote wereld.
En nu, op deze dag, die voor de wereld zo gewoon lijkt te zijn,
Is het voor mij zo bijzonder – net als de eerste dag
Dat ik je op deze aarde zag verschijnen.

Het is je laatste verjaardag hier in het ouderlijk huis,
Maar zeker niet het laatste feest in het leven.
Ontelbare momenten zullen ons nog verrijken
Met een diepe, intense lach in deze snelle wereld.
En dan is het goed om weer te kijken,
Met een tevreden en vervuld hart –
Door die ene traan van het leven.

Veel liefs

- Je Vader en je Moeder -