Het Mysterie van de Mens

 

Het Mysterie van de Mens

Er is geen groter mysterie in het bestaan dan de mens.

Toen het leven zich ontwikkelde op deze aarde – van de eerste eencellige organismen tot aan planten en dieren – duurde het miljoenen jaren voordat er een soort ontstond met zelfbewustzijn. Of beter gezegd: met een zelfbewustzijn in ontwikkeling.

Dieren en Instinct

Een dier is geen moordenaar – om meteen een extreem voorbeeld te gebruiken. Dieren handelen vanuit instinct. Ze doden om te overleven, omdat ze moeten eten. Omdat dit voortkomt uit instinct, zijn ze zich niet bewust van hun daden. Ze dóén gewoon wat nodig is.

De Mens als Bewuste Dader

De mens daarentegen is de eerste soort die bewust kan denken. Door een hoger ontwikkeld bewustzijn is hij zich bewust van zijn handelen. Hij doodt bijvoorbeeld bewust dieren – zogenaamd voor vleesconsumptie – om zijn eigen overleving veilig te stellen. Maar is dat werkelijk de enige reden?

Zijn we ons echt bewust van hoe we met het slachten van dieren omgaan? Er lijkt totaal geen respect te zijn. Alles gebeurt vanuit economische motieven. Maar wanneer je bewust een leven neemt, moet je daar ook bewust respect voor tonen. Anders ben je niets anders dan een gevoelloos wezen dat gewoon een moord pleegt.

Jacht en Sport: Zelfbewustzijn of Zelfzucht?

En over moorden gesproken: hoeveel dieren (en mensen) worden gedood puur voor de sport? Is dat de prijs van zelfbewustzijn? Dat we wel wéten wat we doen, maar geen respect tonen voor het leven zelf?

Karma en Zelfbewustzijn

Karma treedt pas in werking wanneer een soort het niveau van zelfbewustzijn bereikt. Karma is niets anders dan dat je terugkrijgt wat je een ander geeft – op wat voor manier dan ook. Breng je pijn en ellende, dan komt dat vroeg of laat ook terug naar jou toe. Evenzo geldt: wie goed doet, ontmoet goed. Een bekend spreekwoord.

Maar het is niet altijd zo simpel of zwart-wit. Veel goede mensen overkomt ook ellende. Waarom? Dat is de vraag die velen proberen te beantwoorden.

Toeval of Bestemming?

Als een persoon wordt geboren, zijn leven leidt, en tenslotte sterft – is dat dan gewoon pech, als dat leven vol ellende zit? Je kunt via DNA en genen wel een pakket aan informatie meekrijgen dat richting geeft aan je leven. Maar stel dat jij je leven goed opbouwt, terwijl je voorouders dat niet deden, en je hebt tóch een zwaar leven – is dat dan puur toeval?

Of moeten we naar boven wijzen en God de schuld geven van al het duistere? Of juist de duivel? Want misschien heeft God de mensheid wel verlaten. Waar is hij dan gebleven?

Ziel en Transformatie

Het leven enkel bekijken door de lens van karma is lastig en soms zelfs onzinnig. Maar als we verder kijken – naar de ziel – dan ontstaat er een ander perspectief. Wij worden geboren in een stoffelijke wereld, afgescheiden van ons ware zelf. Onze ziel echter is onsterfelijk en ondergaat alleen transformaties.

Wanneer we op aarde geboren worden, weten we even niets meer van onze totale ik. Dat is met een reden: omdat we als levenskracht voortdurend in ontwikkeling zijn.

De Ontwikkeling van Bewustzijn

De ontwikkeling op stoffelijk niveau – van eencellig, plantaardig, dierlijk tot menselijk – heeft als doel het verkrijgen van zelfbewustzijn. Dit bewustzijn kent vele dimensies, en het niveau dat wij als mens tot nu toe hebben bereikt, staat nog maar in de kinderschoenen.

Er is zoveel meer dan je nu, zelfs in je wildste dromen, kunt voorstellen.

God en Duivel: Beelden van de Mens

Karma is geen straf van God of van de duivel. Die persoonlijkheden worden afgebeeld naar het beeld van de mens, maar ze zijn in wezen één en dezelfde kracht. Net zoals het Goddelijke niets te maken heeft met het menselijke ego.

Karma is geen straf. Het is een logisch gevolg. Afhankelijk van je daden, maar ook van wat op dit moment jouw levensles is. Zo’n les kan verder reiken dan alleen dit leven. Je kunt in dit leven de gevolgen ervaren van daden uit vorige levens – zelfs als je inmiddels hebt geleerd en anders handelt. Dan nog blijft de les doorwerken.

Bewustwording is een Levenslang Proces

Zelfbewuster worden is een groot proces dat niet in één mensenleven te doorlopen is. En als de allergrootste verlichte personen – zoals er historisch enkelen zijn geweest – daadwerkelijk opstaan met een vergevorderd bewustzijn, dan begint het pas. Dan pas verlaten we de kinderschoenen en betreden we een volwassen stadium. Mét nieuwe levenslessen, want ontwikkeling stopt nooit. Behalve waar wij zelf grenzen stellen, omdat we ons denkvermogen niet verder weten te verruimen.

Angst

Dit onderwerp heeft een enorme diepgang – veel meer dan ik nu kan uitdrukken. Maar om het begrijpelijk te houden, wil ik het dichterbij brengen. Dichter bij de gewone mens. Dichter bij de angst die hij ondervindt.

De grootste onzekerheid komt voort uit het feit dat mensen zich min of meer opgesloten voelen – opgesloten in hun eigen visie ten opzichte van hun dagelijkse gedragingen. Hoeveel mensen zijn écht zichzelf? Persoonlijk denk ik: "haast niemand".

Dat is geen falend systeem dat we ondervinden, maar een biologisch component dat zorgt voor de voortgang van het individu, én van ons als soort.

Als opkomend leven maak je van alles mee – van verdriet tot vreugde. Maar ook kennis maak je min of meer mee: theoretisch, praktisch, of beide. Je hele leven is een strijd, die zich zowel positief als negatief ontwikkelt. Vaak in fases: de bekende opwaartse en neerwaartse spiraalbeweging in een mensenleven.

Al deze kennis wordt biologisch weer doorgegeven aan je kinderen – generatie op generatie. Deze informatie komt terecht bij een beginnend leven en bepaalt hoe de kijk op het leven is, inclusief mening en gedrag. Natuurlijk ontstaat daar een unieke kijk (of variant) op. Maar die wordt verder "bewerkt" zodra een kind (tot jongvolwassene) de maatschappij in gaat, en op zowel goede als minder goede manieren anderen ontmoet.

In deze massa waarin je ineens terechtkomt, word je meegesleurd in een soort kuddegedrag. Door mensen die zelf eigenlijk gedrag en meningen hebben die niet 100% van henzelf zijn. En de grootste illusie is dat wij allemaal denken van wel!

Een natuurlijke stap is om alles los te laten om jezelf te leren vinden, en je eigen potentieel verder te ontwikkelen. Dit kun je zien als een spirituele reis die in een mensenleven hoort te komen – maar die eigenlijk vergeten is, onderdrukt in deze kunstmatige atmosfeer.

En al weten we het wel (een klein beetje), we durven vaak niet de echte volgende stap naar onszelf te zetten. Omdat we weten dat we dan los moeten laten hoe we onszelf altijd geïdentificeerd hebben. Dat voelt alsof we onszelf kwijtraken – ook al is het slechts een plastic masker in een kunstmatige poppenkastshow.

Maar... durf jij het los te laten?

Naast een ongekende euforie moet je niet schrikken van een soort negatieve spiraal. Omdat je niet alleen je zogenaamde zelf loslaat, maar ook de verhoudingen met mensen die dichtbij je staan. En dat kan een emotionele reis worden – met de keuze om óf te leven in een leugen, óf in de waarheid die jij bent.

Om een unieke ik te leren omarmen, en daarin ook weer unieke kansen en mogelijkheden.

Dit schrijven, vanuit mijn hart en overtuiging, vormt de voeding voor een gedicht: "De wereld van een traan", dat ik binnenkort zal schrijven.

Bedankt in ieder geval voor het lezen.

🙏 W.O.L.