Ver voorbij ..



Ver voorbij


Ver voorbij, zo oneindig ver in het verleden,

eerste tranen die toen kwamen,

een oerschreeuw liet even een afdruk achter

in dit korte bestaan.


Voorbij, zo lang geleden

dat ik emoties tegenkwam,

al die tijd verborgen

in de schaduw van wie ik echt ben.


Geen naam die is gegeven,

geen karakter dat is ingekleurd voor het even,

een halt om geen speelbal meer te zijn,

een zogenaamd lot, vooraf beschreven,

zogenaamd geschonken

ver voorbij ons eigen kunnen.


En als ik dit nogmaals wil begrijpen,

zijn al die gegeven wijsheden

simpele verhalen,

gegeven voor het slapengaan.


Nu de rust is gekomen:

geen strijd,

geen denkwerk dat wegen vormt,

geen stilte die aanschouwing wil schenken —

alleen plots een dieper weten.


Zoveel meer,

en zoveel anders dan ons ooit is aangeleerd.

Ver voorbij, zo oneindig ver,

een nieuw morgen

als de laatste adem tot mij is gekomen.



🙏 W.O.L.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Het vuur van ons bestaan

De Stilte van Herinneringen

Wijn Zout Water en Brood