In de wildernis van het leven
In de wildernis van het leven
In de wildernis van het leven staar ik voor mij uit.
Wat ooit als kleine druppels mijn hart raakte, is nu een steeds sterker wordende stroom.
Ik staar vooruit en voel me kalm, alsof er een rust tot mij is gekomen. Terwijl ik met zoveel verschillende gevoelens dacht aan toen, zo lang geleden.
Het is de stilte in dit korte moment die mij meevoert met de sterker wordende stroom van het leven.
En ik weet: de stilte kondigt slechts de storm aan die komen zal.
Ik besef dat de rede en kalmte die ik nu omarm, tranen zullen worden in de overstroming die komen zal.
Voordat ik mezelf laat meesleuren in alle veranderingen die ons te wachten staan, op het kruispunt waar wij nu zijn, houd ik de liefde even dicht bij mij – alleen voor mezelf.
Omdat ik mij herinner welke wegen ik zo lang geleden bouwde, en de nieuwe routes die nu ontstaan. Routes die ons zullen meenemen naar nieuwe tijden.
Ik houd de liefde van het weer weten even vast.
Omdat ik nu begrijp: de tranen die er waren, de strijd die kwam, het gevecht en de liefde die alles overheerste.
Omdat ik nu begrijp welke route ik toen moest nemen, en welke mijn kinderen nu zullen nemen.
Dezelfde route, andere verhalen, dezelfde lessen – een verschil in emoties, getekend door vergaande tijden en nieuwe die opbloeien.
Ik houd het even vast, voordat ik mezelf laat meesleuren.
In de diepte van mijn hart, waar nieuwe verhalen zullen worden geweven in de wildernis van ons leven.
Een onsterfelijke lach zal de route aanwijzen.
Ik staar niet langer voor mij uit, maar kijk jou diep en liefdevol aan: ons bestaan.
🙏 W.O.L.
Geweldig!
BeantwoordenVerwijderen