De stilte in jezelf

De stilte in jezelf

Veel mensen om je heen, midden in een bruisend, gelukkig leven – een sociale rijkdom.
Of gewoon zoals de meerderheid, schat ik? Dat is een beetje familie, een paar vrienden – gelukkig in een eigen soort van beschermde bubbel.

En oh ja, de eenzamen die verborgen zijn onder ons. Sommigen met een glimlach, als collega op je werk. Of die altijd vrolijke buurvrouw van verderop (hoe heet ze ook alweer...?).
Eenzaamheid in gesloten gebouwen – soms doet een toevallige blik het gordijn even opwaaien. Stond daar nu iemand?
Maar voor we verder kunnen denken, lopen we alweer door. Veilig in onze eigen bubbel, of in het lawaai van ons zogenaamd zo rijke sociale leven.

Eenzaamheid is een ziekte in de maatschappij die we niet willen zien.
Vaak komt dat door verplichtingen die te maken hebben met onze huisje-boompje-beestje-cultuur, en de verantwoordelijkheid om alles te kunnen betalen in ons zogenaamd rijke bestaan.
Want anders – de straat op, vergeten worden, en in die enge hoek blijven stilstaan!
Je weet wel, de eenzaamheid.

Een bekend lied klinkt dan plots: “Vriendschap is een illusie!” Wie kent dat nummer nog?

Maar goed, dit wordt geen verhaal over welk sociaal stempel op ons leven drukt – met nadruk op de eenzaamheid.
Nou ja, een beetje heeft het er natuurlijk wel mee te maken.

Hoe groot je sociale leven ook is, we nemen zelden de tijd om de eenzaamheid bewust te ervaren.
Eenzaamheid bewust opzoeken kan ertoe leiden (mogelijk...) dat je de kans krijgt om tot jezelf te komen. En dan écht tot jezelf – niet tijdens sportmomenten die je alleen uitvoert, of tijdens yoga of meditatie.
Nee, echt even alleen. Thuis bijvoorbeeld. Muziek aan. Leeg huis. Stilte op straat.

En dan verder tot jezelf komen dan enige vorm van meditatie kan geven.
Echte rijkdom ligt in het bewust contact maken met wie we werkelijk zijn.
Geloof me, de meesten weten dat niet.
Goed, we kijken in de spiegel, zien onszelf op foto’s en filmpjes.
God, sommigen praten zelfs tegen zichzelf!
Maar er is een zelfbewustzijn in ons als soort. Alleen gebruiken we de volledige potentie ervan niet.

In stilte en eenzaamheid op zoek gaan loont.
Daarna terugkeren naar je bubbel of sociale kermis is prima.
Maar keer regelmatig terug naar jouw eigen eenzaamheid, hervat de zoektocht naar jezelf.

Als je dat durft te doen, zul je langzaam veranderen – omdat je kijk op alles om je heen anders zal worden: scherper, met een sterker zelfbewustzijn.

Dus: onderneem die zoektocht naar jezelf, en laat het me weten.
Liefde is kiezen voor het leven – ook met een groet aan een onbekende. Maar zeker ook naar jezelf.

🙏 W.O.L.