Een vervlogen moment

 

Een vervlogen moment

Een eeuwigheid leek het te duren.

De lucht is uiteindelijk geklaard,

en een wondermooie blauwe hemel

toont weer de warmte van de zon.

Hoog in de verte trekken vogels

met eindeloze strepen verder.

Voordat je verdergaat,

kijk nog even achterom.

Vergeet niet de momenten

die gekomen zijn,

en nu in een nieuw licht

lijken te verdwijnen.

Kijk goed naar al die sporen

die je nu achterlaat,

want verborgen in de weg

naar een nieuwe morgen

is het dezelfde tocht

die gewoon verdergaat –

tot het einde van de route,

die eens bereikt zal worden.

En als de laatste adem,

het slot van het verhaal,

het laatste kaarsje langzaam

uit zal blazen –

wiens liefde is er

om je te omarmen

op deze laatste reis?

Wiens lachen

zal nog één keer

de verloren verhalen opraken –

een eindeloos lachen,

soms vergezeld door tranen

en een stille smart.

Dan zal je omringd zijn

door vrienden van het leven,

rijk aan emoties,

momenten die nooit verdwijnen

maar mee gaan

met elke volgende generatie.

Of zal je uiteindelijk,

na een lang en druk bestaan,

pas aan het einde zien

dat er altijd eenzaamheid was?

De leegte die al die tijd aanwezig bleef,

maar overstemd werd door het lawaai

van ons ego,

een wereld vol drukte –

en toch zo alleen.

Een vervlogen moment.

🙏

W.O.L.