Wisdom-Opportunity-Love

  Regisseur van je eigen leven Als je even uit de drukte stapt van het alledaagse leven en je gaat aan de zijlijn staan van de stroom van het bestaan, laat dan de rust tot je komen. Zie het leven niet traditioneel in vaste tijdlijnen, maar probeer het op een andere manier te bekijken. Als dit niet lukt, heb ik een tip: probeer het niet met je kennis van nu te begrijpen. Ons rationele denken staat op het niveau van lineair denken. Dit is slechts één niveau. Vanuit dat concept een andere wijze proberen te zien, voelen of begrijpen zal nooit lukken. Het klinkt wellicht vreemd, iets leren zien zonder te denken of het te willen begrijpen, maar dit is werkelijk een eerste sleutel die een deur opent naar een hoger weten. Openstaan en het beleven met alleen je gevoel maakt emoties los. Het is een soort meditatieve toestand. Durf te huilen of te lachen als een dwaas. Welk gevoel er ook loskomt, laat het toe. Naar een hoger niveau gaan vraagt dat je het niet probeert te verklaren...

Waarom je niet per se naar Barcelona hoeft – ontdek Girona Veel mensen denken meteen aan Barcelona als ze een stedentrip naar Spanje plannen. Logisch: de stad barst van de bekende trekpleisters. Maar eerlijk? Soms is het juist heerlijk om de drukte over te slaan en een plek te ontdekken die minstens zo charmant is, maar een stuk rustiger: Girona . Girona is een stad die alles in zich heeft: cultuur, historie, prachtige straatjes en ook nog eens genoeg plekken om te shoppen en lekker te eten. Het voelt er intiemer dan in Barcelona, waardoor je de stad écht beleeft. Historie om in te verdwalen In het oude centrum (Barri Vell) wandel je door kronkelige straatjes waar de tijd lijkt stil te staan. De Kathedraal van Girona torent trots boven de stad uit, en als je de trappen beklimt voel je bijna de geschiedenis in je benen. Net zo bijzonder zijn de Arabische baden , waar je je even in een ander tijdperk waant. En dan is er nog El Call , de Joodse w...

Canet de Mar – een verborgen parel aan de Spaanse kust Tijdens mijn vakantie in Spanje besloot ik eens iets anders te doen dan de bekende hotspots opzoeken. Zo kwam ik terecht in Canet de Mar , een klein stadje aan de Costa del Maresme, net ten noorden van Barcelona. Misschien niet de eerste naam die je tegenkomt in reisgidsen, maar juist dat maakt het zo leuk. Wat direct opvalt, is dat Canet de Mar veel meer is dan alleen zon en zee. Het stadje ademt geschiedenis. Ooit groeide het uit dankzij de scheepvaart en later werd het bekend door de textielindustrie. Maar wat ik vooral bijzonder vond: overal in de straten kom je hints tegen van de modernistische architectuur – dezelfde stijl die je in Barcelona bij Gaudí ziet. Canet was namelijk de woonplaats van architect Lluís Domènech i Montaner, een van de grootheden van die tijd. Zijn oude huis en werkplek, het Casa Museu Domènech i Montaner , is zeker een bezoek waard. Natuurlijk hoort vakantie ook ...

De Factor Tijd: Een Individuele Beleving Tijd. Een begrip dat we allemaal kennen, en toch zo verschillend ervaren. Het lijkt een vaste lijn in ons bestaan, een route van A naar B, en verder. Maar de manier waarop tijd beleefd wordt, verschilt per individu, en is sterk afhankelijk van de omstandigheden die in iemands leven spelen. Emoties zijn daarin een sleutel. Ze bepalen hoe snel of langzaam de tijd lijkt te verlopen. Een intense ervaring kan de tijd vertragen, terwijl vreugde of opwinding de uren laat vervliegen. Tijd is daarmee geen absolute maat, maar een persoonlijke beleving, steeds anders en steeds in beweging. Het Begin en Het Einde Met de factor tijd rijzen ook vragen. Wanneer begon stap A eigenlijk? Komt voor iedereen het einde bij stap Z, of eindigt iemand zijn route misschien eerder, bij stap W? Spreken we dan van een vroegtijdig einde, of loopt de reis eenvoudigweg verder door verschillende incarnaties heen? Misschien volgen we wel allemaal dezelfde weg, maa...

  Willamien! Wie ik ben? Verloren? Geenszins — een verloren moment, dwaalde reeds in een tijdloos bestaan. Zwervend tussen de sterren die net vergaan, en die net hun eerste lichtjes durven tonen. Onschatbaar om als spektakel te mogen zien — al die momenten van het goddelijk bestaan. Verscholen in wonderen omdat wij als kinderen nog niet alles kunnen bevatten. Maar voor mij is het een weg van smart en leed, van verloren momenten die ik nog wil vasthouden. Die tijden zijn echter vergaan, meegaand met de sterren die langzaam doofden, hun innerlijk vuur dat vergaat. Is dit de hel, vraag ik mij af: overal kunnen gaan maar niemand die mij horen kan? Zelfs God, die mij verlaten lijkt te hebben, sterven noch hergeboorten wat zich aan mij wil laten zien? Is dit de hel die ik voor mezelf creëer, telkens weer, meegaand met stervende sterren maar dan niet om te vergaan? Maar plots trok iets nieuws mijn aandacht, uit het niets, een heel klein vonkje. Is dit slec...

    Daar rolde ik het leven in Daar rolde ik het leven in, plons, hier ben ik dan! Een nieuw begin op kleine voetjes, een avontuur dat net begon. De blikken die mij volgen, zien puurheid, lachen zacht. Maar ik weet: dit is pas oefenen, en soms ook een gekke nacht. Ze fluisteren van wonderen, van liefde groot en klein. Ik denk vooral: wat heerlijk toch om simpelweg er te zijn! Mijn eerste stappen wiebelen, ik val, ik lach, ik leer. Het leven vult mijn emmertje met snoepjes keer op keer. Ik draag geen zware karma, geen last van toen of straks. Alleen een rugzak vol met vragen en soms wat kattenkwaad, relax. Generaties fluisteren mee, ze juichen in mijn oor: “Ga jij maar springen, dansen, zingen, doe wat jij doet, en ga ervoor!” En mocht ik ooit verdwalen, dan vind ik wel een pad. Met liefde in mijn broekzak en een grapje in mijn tas. Want het mooiste in dit leven is simpel als een lach. Een knipoog naar de wolken, een zon die op mij wacht. Dus heb...

  Uit het licht neergedaald Uit het licht neergedaald, ter wereld gekomen, nieuw leven. Is het puurheid dat men ziet, liefde in de blikken gegeven. En even, met een hoger weten, kom je op aarde met stille blik. Verder reikend dan wij hier leven, ons zicht beperkt, ons weten stuk. Maar als het nederdalen eindigt, Zegt een echo, klein en zacht: waarom zien zij mij als bron van liefde, een puurheid die ik bevat. Een wonder dat beschermd moet blijven, voor verlokkingen van het bestaan. Voordat donkere vlekken stijgen, schaduwen in het licht voortaan. Weten zij dan niet van sterven, dat geboorte daaruit voort komt? Een nieuw begin — zo vaak beschreven, in boeken, en in verhalen gehoord. Maar wordt het echt begrepen? Spiritualiteit als een warme deken, beschermend tegen koud en pijn. Maar eerst was er toch de dood,  waaruit ik terug mocht komen. Spiritueel zijn is toch kunnen kijken, Maar te vaak slechts het blind staren, In te scherp licht, snijdend aan onze ziel. Gedachten,...

  In de wildernis van het leven In de wildernis van het leven staar ik voor mij uit. Wat ooit als kleine druppels mijn hart raakte, is nu een steeds sterker wordende stroom. Ik staar vooruit en voel me kalm, alsof er een rust tot mij is gekomen. Terwijl ik met zoveel verschillende gevoelens dacht aan toen, zo lang geleden. Het is de stilte in dit korte moment die mij meevoert met de sterker wordende stroom van het leven. En ik weet: de stilte kondigt slechts de storm aan die komen zal. Ik besef dat de rede en kalmte die ik nu omarm, tranen zullen worden in de overstroming die komen zal. Voordat ik mezelf laat meesleuren in alle veranderingen die ons te wachten staan, op het kruispunt waar wij nu zijn, houd ik de liefde even dicht bij mij – alleen voor mezelf. Omdat ik mij herinner welke wegen ik zo lang geleden bouwde, en de nieuwe routes die nu ontstaan. Routes die ons zullen meenemen naar nieuwe tijden. Ik houd de liefde van het weer weten even vast. Omdat ik...

Creativiteit  Creativiteit kent oneindig veel vormen, net als de manier waarop iemand daarover nadenkt. De een vindt iets creatief, terwijl een ander daar helemaal niets in ziet. En dat is geen schande, maar gewoon menselijk. Sterker nog: aan alleen ja-knikkers heb je maar weinig. Zeker als het gaat om een creatief proces en je persoonlijke ontwikkeling hierin. Maar wat gebeurt er als je totaal verschillende creatieve mensen bij elkaar brengt? En je helemaal open en vrij kunt delen in die groep? Als je anderen niet ziet als concurrent, maar als een spiegel waarmee je elkaar naar een hoger niveau kunt tillen? Of wanneer je onverwacht nieuwe creatieve wegen ontdekt, juist doordat je zo verschillend bent? Ik heb op Facebook een groep opgericht. Nog maar kort geleden begonnen, maar nu al bijna 1000 leden. En dat mogen er zeker meer worden! In de groep kun je eigen werk delen of dat van anderen, creatieve humor posten, of afbeeldingen die je raken. Alles kan en mag, zolang...

  Stop Laat de wind van het drukke leven even dalen, stop, en omarm mij terug. We blijven dicht tegen elkaar, niet in stilte. Ons hart kan toch nimmer zwijgen? Nee, stop even en omarm mij terug. Ik wil samen met jou bladeren door het fotoboek van ons leven. Ik ben ooit vergeten de eerste stappen op deze aarde, het groter worden op zoveel manieren in het beginnend leven. Maar ik wil het ook weten: hoe jouw eerste stapjes waren, zo klein, lang geleden achter je gebleven. Nu zijn al die herinneringen in jouw hart die ik ook wil beleven. Dus zullen we stoppen met alles, heel even, en kijken, niet alleen, maar samen. Nee, ook kunnen we lachen om al die vervlogen tijden. Maar wat ik ook wil beleven is naast het lachen samen huilen. Het groter worden gaf in zoveel momenten pijn. Niet alleen de groei van ons lichaam, nee, veel meer dan dat alleen. Wat te denken van ons hart? En de ziel, diep in onszelf? Laten we samen delen: de liefde en alle smart...