Wisdom-Opportunity-Love

  Tussen de regels door In dit blogartikel deel ik een aantal korte gedichten. Ik hoop dat het inspirerende woorden zijn. Hoe vaak schrijf ik spontaan iets in een klad? Uit gevoel, of als reactie op een bepaalde stelling. Lees en beleef ze. Reacties zijn altijd welkom – en volg gerust mijn vlog! Hier zijn ze: Vriendschap, Vriendschap begint niet bij de ander, maar diep vanbinnen. Het is geen kwestie van elkaar maar gewoon accepteren zoals je bent — nee, het is jezelf durven aankijken, omarmen, de hand reiken aan je eigen hart dat je misschien al lang niet meer hebt gevoeld. Zovelen zijn verdwaald, vervreemd geraakt van wat er klopt in hun eigen borst. Hoe kun je liefde geven, echt en vol, als je niet eerst diezelfde liefde naar binnen keert? Echte vriendschap groeit pas wanneer je jezelf niet langer ontwijkt. Word eerst je eigen vriend, pas dan kun je werkelijk de ander ontmoeten. 🙏 W O.L. De essentie in de schaduw  Het is de allergrootste...   Nooit meer verdrie...

 Je bent het licht Je bent niet de naam die je draagt. Het licht bén je. De naam die je in dit leven omarmt, is er slechts om jouw licht te identificeren. Ze herbergt de levenslessen van dit bestaan. Lessen worden niet gegeven door goddelijk onderwijs, maar ontstaan uit onze eigen onbewuste keuzes, in samenhang met de reflectie op de gekozen identiteit. Jij bént het licht, en vormt je eigen weg. Open je ogen en kijk naar binnen, naar het onsterfelijk licht — je ware wezen — en vorm het levenspad naar jouw wil. Je hébt de kracht. Je bént de kracht. Niet de naam die je nu draagt, maar zoveel meer dan wat je nu kunt zien. Je bent het licht. 🙏 W.O.L. https://wisdom-opportunity-love.blogspot.com

 Vrienden van verf Geruis, dat langzaam weg ebt, de kamer van het leven leeg.   Daar sta ik dan, geen spiegel om in te staren.   Een hindernisbaan in de verste verte niet meer gezien,   of eindeloze vormen waar ik zoveel van hield.   Waren er maar degenen die mijn frustratie steeds wilden temmen.   Niet gegund – alleen die leegte, terwijl mijn ogen staren   naar een eindeloos geheel, waar zelfs de diepte is verdwenen.   Alsof er ooit ruimte is geweest: slechts vage schimmen   met zelfgemaakte bordjes.   Vrienden erop geschreven, wier verf nu is verbleekt,   meegegaan met de grote leegte.   En terwijl ik bijna verdrink in mijn woede en geschreeuw,   oneindig verdriet tot het gelach van een doorgedraaide nar,   staar ik naar mijn schijnbare zelf – ik verdwijn, net als de wind.   En in een laatste gedachte, voordat ik ga,   herinner ik m...

Herkennen  Herkennen wat buitengewoon is – of het juist niet zien We herkennen vaak wat ons bekend is, wat binnen ons referentiekader past. Maar wat als iets zó buitengewoon is dat het simpelweg buiten onze waarneming valt? Dat kan gaan over gedrag, over situaties dichtbij of ver weg, over menselijke patronen, over natuur – en zelfs over wat zich buiten de grenzen van onze planeet of ons universum bevindt. We denken vaak dat ‘buitengewoon’ iets ver weg of ingewikkelds is. Maar het komt ook voor in het alledaagse: in kleine gedragingen, in dingen die we vanzelfsprekend vinden. Veel mensen herkennen buitengewoon gedrag niet eens als zodanig – zeker niet als ze er zelf onderdeel van zijn. Dan wijzen we liever met de vinger naar anderen, in plaats van naar onszelf. Een actueel voorbeeld: de activistische groeperingen die wereldwijd opstaan tegen grote industrieën en de politiek die daar hand in hand mee gaat. Ze strijden tegen uitbuiting, milieuvervuiling, klimaatverandering, en terech...

  Vlinderlicht in de nacht Door de nacht ga ik vooruit,   "Vliegend tussen de sterren", zegt zachtjes een licht vliegende mot.   En als hij ten ruste moet,   En de vermoeidheid komt als een deken van de nacht over hem heen,   Gaat hij rusten in het blad van een maanbloem,   Die in de nacht zich wakker schudt,   Een glimlach naar de maan.   En als de nachtelijke wind zachtjes de duisternis verwaait,   Is het een grote schaduw van een kat.   "Dood mij niet", zegt zachtjes de licht vliegende mot.   En de kat glimlacht en tilt hem voorzichtig op zijn rug.   En met een sprong naar de verte verdwijnt hij in de nacht,   Met zijn nieuwe metgezel.   "Geen nood", miauwt de kat,   "Ik zoek het licht van het mysterie en de droomwerelden.   Ik weet dat jij een zoeker bent, daarom neem ik je met mij mee."   De weg bijna gevonden, zijn ze ...

  Het verhaal van de wondergrote staart   Het was een eekhoorn, zo mooi, met zo’n enorm grote staart. Hij sprong van boom tot boom, en zo snel als hij was, stopte hij plots, in het midden van een tak. Met zijn snuit omhoog, zijn neus in de lucht, rook hij iets nieuws. Tot hij het zag: een vogel. Zo mooi. Schitteringen als een sterrenspektakel, weerkaatsten het licht van zijn verenpracht. Kleine donkere oogjes keken elkaar aan, en smolten samen als prachtig obsidiaan — glanzend, spiegelend, als vulkanisch glas. Tot de eekhoorn het aan de vogel vertelde, wat niemand eerder had gehoord. Zijn wondergrote staart omkrulde hen beiden, beschermend, hun bijzonder verhaal. Zonder aarzelen gingen de vleugels van de vogel omhoog, en als een opkomende zon kwam hij los van de boom. Met een enorme vlucht steeg hij tot het allerhoogste van de hemel, om in een stil moment terug te vallen naar de aarde. Elegant landde hij, zijn pootjes in het zachte gras. ...

Er zijn momenten waarop je naast elkaar leeft, maar ieder zijn eigen gang gaat. De drukte van het bestaan kan soms zulke vreemde bijwerkingen hebben. Dat kun je nooit helemaal voorkomen in het leven, maar wat je wél kunt doen, is vervreemding tegengaan. Door spontaan samen iets te ondernemen, doorbreek je het moment van het hier en nu—en soms ook de noodzakelijke eentonigheid—met een frisse wind die nieuwe ervaringen met zich meebrengt. Evoluon – The Nature Museum in Eindhoven – zeg ik gewoon in één adem. Laatst was ik al meegenomen naar een fantastisch Italiaans evenement bij Kasteel de Haar, dankzij mijn zoon. En nu, voor Vaderdag, gingen we naar Eindhoven. Het was een verrassing die mijn dagplanning compleet wegblies, vol vrolijkheid. Er was een Italiaanse markt, maar ook het Evoluon zelf was een belevenis. Hoe mensen vroeger dachten dat de toekomst eruit zou zien, werd er prachtig verbeeld – met geluid, kunstobjecten en interactieve installaties om zelf mee te doen. Een museum in d...

Fotografie, mijn hobby, toont de grenzen van het kijken doordat je even stil staat voor het kleine moment dicht bij je. Wat je normaal te snel voorbij loopt. Laatst was ik in Ter Heije en hoe fotografie voeding kan zijn voor gedichten. Ik toon hier een aantal die ik geschreven heb. Verborgen bloem in het zand zo alleen, ik zag je schoonheid ontwaken voor mijn oog. Een hemels geschenk wat eenvoud als onschatbare waarde kan tonen. Plots Een golfslag verbrak de stilte, en met het geraas van de wind kwam je aan land, meenemend verborgen schatten, oneindig gedragen door het opkomen van de golven. Het pure gevecht van de natuur om niet vergeten te worden. Schaduwen lopen je voorbij, tot er één stopt— vasthoudend als een schat uit de diepte. Oh, vertel me je verhaal, met de echo van de wind. Een zicht tot in de oneindige verte, Zoekend naar de horizon die zich niet laat zien. Ik draag een landschap van eentonigheid, Dieper naar beneden, met steeds lastiger, steile treden, Die het opklimmen na...

Wat we niet waarnemen is er wel? Gedachten en ideeën vormen de basis van ons bestaan. Dit kan zowel groot als klein worden weergegeven, op individuele basis alsmede op maatschappelijk niveau. De wereld is ontstaan op basis van een eerste idee.     Spiritueel kun je dit weer anders uitleggen, namelijk dat een allesomvattende gedachte onze werkelijkheid heeft gecreëerd.   Gedachten en ideeën: de zuurstof van onze samenleving. Daarom wil ik een stelling delen. Niet meteen een oordeel vellen, maar eerst een paar keer lezen. Stelling: Leegte bestaat niet; alles bestaat uit een vorm van energie en deeltjes. Leegte is slechts een tekortkoming in onze waarneming. Na het lezen van deze stelling heb je natuurlijk een oordeel. Vaak kan dat oordeel zijn dat het zweverig en niet realistisch is. Maar is dat wel zo? Hoeveel voorbeelden ken je uit het verleden waarbij men dezelfde mening had, maar die nu als realiteit worden gezien? Bijvoorbeeld het elektromagnetisch spectrum....