Wisdom-Opportunity-Love

De dag erna: wanneer de bruggen blijven lopen De ochtend na de loop voelt anders. Mijn benen weten nog precies wat ze hebben gedaan, ook al sta ik stil. Terwijl de stad langzaam ontwaakt, kijk ik met nieuwe ogen naar Rotterdam. De bruggen liggen er weer zoals altijd: massief, zwijgend, onverstoorbaar. En toch zijn ze veranderd — of misschien ben ik dat zelf. Gisteren was alles beweging. Staal onder mijn voeten, wind langs mijn wangen, het ritme van adem en hartslag dat samenviel met de stad. Elke brug was een moment op zich: omhoog vechten, even zweven, dan weer afdalen, meegenomen door de vaart. Het was niet alleen een route, het was een gesprek met Rotterdam. De Maas keek toe, de skyline liep mee. Nu, een dag later, is het stiller. De spanning is uit mijn schouders gezakt, de haast uit mijn hoofd. Maar precies in die rust komt de beleving terug. Niet als vermoeidheid, maar als een zachte echo. Ik voel weer hoe het was om boven het water te lopen, hoe de stad me droeg zonder iets t...

  14 december – Bruggenloop Rotterdam (15 km) Vandaag is het zover. 14 december. Bruggenloop Rotterdam. Vijftien kilometer. En getraind? Nee… nou ja, de schuur is opgeruimd. Geloof me maar: dat is ook een training op zich 😉 De dag ervoor ging het al net zo. Geen strak schema, geen paniek. Gisteren kwam de acond, dus vegetarisch gegeten – ik geloof echt dat dat een voordeel is voor elke run. Vanmorgen begon ik de dag met Tai Chi. Rustig. Aardend. Ademhalen. Balans zoeken. Maar ho even… de avond ervoor? Gewoon lekker koffie en Netflix. Want laten we eerlijk zijn: dat is óók mind training. Ontspanning is voorbereiding. Meditatie om de kalmte toe te laten, zodat je die meeneemt naar het moment zelf. Tijdens de run luister ik naar dezelfde soort muziek. Mijn eigen meditatieve playlist. Daarmee ga ik de run in, bijna in trance. Een meditatieve staat in beweging. Geloof me: een ontspannen mindset geeft kalmte. Tegen stress. Tegen onrust. En juist daardoor kun je ook een actieve spo...

Jij, mijn rustpunt in de storm van mijn ziel. Alsof de tijd zelf een diepe adem inhield toen onze wegen elkaar vonden. Twee reizigers, elk gewond door het halfgeleefde, elk gedragen door de wind van wat ooit was. In één onverwachte aanraking herkende iets in mij iets in jou — een fluistering, oud en woordloos, alsof onze zielen elkaar al kenden vóór wij elkaar zagen. In jouw nabijheid werd mijn chaos zachter. De losse stukken van mijn bestaan kwamen tot rust, alsof ze eindelijk wisten waar ze thuis mochten komen. Liefde werd niet alleen een gevoel, maar een kracht die door ons heen stroomde, gevormd door licht én schaduw, door strijd én overgave. Wanneer ik aan je denk, zie ik meer dan de mens van nu. Ik zie de gloed van jouw begin, de nieuwsgierige blik van het kind dat je ooit was, de dromer die de wereld introk met meer creativiteit dan antwoorden. En ik zie de ziel die je geworden bent — wijs, gevoelig, een fluistering van schoonheid in een soms luidruchtige wereld. Nu, 47 jaar...

  Meditatie: De Stilte in Beweging Wanneer je aan meditatie denkt, voel je dan meteen een golf van rust en kalmte door je heen trekken? Of borrelen er juist vragen op, zoals: “Wat is meditatie nu écht?” Meditatie is voor velen nog steeds een mysterieus domein. Sommigen zien het als stilzitten in perfect serene stilte, anderen als een innerlijke zoektocht naar het hogere. Maar misschien ben je net als ik een iets andere denker : iemand die begrijpt dat meditatie vele stadia kent—vibraties van zijn, elk met een eigen deur naar inzicht, rust, verwerking en groei. Wat is meditatie werkelijk? Als we voorbij de traditionele beelden van kruispoot en wierook kijken, ontdekken we dat meditatie veel dieper gaat dan de fysieke vorm. Meditatie is in essentie: Het gericht sturen van mentale processen, die op lange termijn een directe invloed hebben op het lichaam, de geest (ziel) en onze innerlijke patronen. Dat kan betekenen: Het verwerken van onverwerkte emoties Het creëren van ru...

  7 Geheime Redenen Waarom Je Jonger Lijkt dan je Leeftijd Sommige mensen stralen op een manier die hun kalenderleeftijd overstijgt — alsof hun geest, houding of energie jonger is dan wat de cijfers aangeven. Volgens de video “7 geheime redenen waarom je jonger lijkt dan je echte leeftijd” kunnen er verborgen factoren zijn die bijdragen aan die tijdloze uitstraling. Onderstaande zeven “geheimen” geven inzicht in waarom dat zo kan voelen, en wat het betekent om zo te leven. 1️⃣ Innerlijke rust en balans Mensen die jonger lijken, hebben vaak een kern van innerlijke rust. Ze dragen geen onnodige ballast met zich mee — geen onverteerde emoties of onrust — waardoor hun uitstraling kalm, helder en levendig blijft. Die rust vertaalt zich in hun houding, hun blik, en hun aanwezigheid. 2️⃣ Zelfacceptatie en echtheid Wanneer je jezelf accepteert zoals je bent, met je kwetsbaarheden en je kracht, straal je iets uit dat tijdloze waarde heeft. Authenticiteit wekt vertrouwen en trekt aan....

  8 Tekenen van een geest die anders denkt dan de massa Sommige geesten ervaren de wereld op een manier die zich moeilijk laat vangen in woorden. Hun waarneming is intens, hun denken diepgaand, en hun drang naar betekenis onverzadigbaar. De volgende acht tekenen geven een indruk van hoe een dergelijke geest de werkelijkheid beleeft. 1️⃣ Intense gevoeligheid voor emoties Er zijn geesten die emoties en sferen sterker ervaren dan de meeste mensen. Ze merken subtiliteiten op die anderen over het hoofd zien en voelen verbindingen die vaak onzichtbaar blijven. Deze gevoeligheid opent een rijker, complexer perspectief op de wereld. "De wereld wordt niet alleen gezien, maar gevoeld." 2️⃣ Behoefte aan introspectie en stilte Stilte is geen leegte, maar een ruimte waarin gedachten, inzichten en observaties zich ontvouwen. Voor een geest die anders denkt is afzondering niet een toevlucht, maar een noodzakelijk laboratorium van het zelf. "Stilte is het laboratorium van de ge...

  W.O.L. — Een Transformatie van Vuur Verbinding. Het woord dat altijd als eerste fluistert, nog voordat ik het hoor. Het klampt zich vast aan mijn ribben, zoekt ruimte tussen de ademslagen, alsof het weet dat alles begint met het aanraken van een ander — of van mezelf. Afstoten. Het komt daarna, onvermijdelijk. Niet als tegenkracht, maar als herinnering dat elke groei iets achterlaat dat niet meer mee kan. Soms mensen. Soms overtuigingen. Soms het oude beeld van wie ik dacht te moeten zijn. Het is geen verlies; het is het loslaten van een huid die te klein is geworden. In de stilte daarna begint de transformatie van het vuur. Geen razende vlam, maar een trage gloed die onder de as heeft liggen wachten. Vuur dat niet vernietigt, maar herschept. Het vuur van schepping en creatie dat de contouren van een nieuw bestaan tekent. En in dit alles brandt de strijd in ons hart: het gevecht tussen blijven en vertrekken, tussen vasthouden en open handen, tussen wie we w...

Sinterklaas   Ik begin eerst met een uitdaging, dat is het delen van een Sinterklaas gedicht. Gemaakt vanuit menselijk schrijven. Dichten met uitsterven bedreigde? Door Ai wordt het vervangen? Schrijf zelf en deel het overal, benadrukt dat dit een menselijk schrijven is! Hier komt hij van mij, ik heb een dicht tik dus is hij van je korter? Elke creativiteit is uniek en mooi. Sinterklaas – Donker maar toch licht – de maan schijnt door de bomen. Een wind die komt, verbreekt de stilte van de nacht. Geklop gaat plots mijn hart, een paard sierlijk over de daken. Het is Sint en Piet. Als ze verdwenen lijken te zijn, schrik ik bij hun wederzien. Zo dichtbij regent snoepgoed en maakt mij blij. Sint fluistert zachtjes: slaap maar fijn – dromend over de cadeautjes die er morgen zullen zijn. De historie van Sinterklaas – vanuit mijn 52-jarige Hollandse bril Sinterklaas, dat is eigenlijk een eeuwenoud verhaal dat wij Nederlanders compleet hebben omgebouwd tot een gezellig chaos feest. ...

  In verband met een plaatselijke dicht wedstrijd heb ik een proza gedicht met hun gedeeld specifieke over de locatie, vroeger en nu. Dit is mijn schrijven: De overtocht door 1000 winters (een verhaal van een vogel, ooit in vroegere tijden) Een nieuwe winter nadert, en tijdens de allereerste dag voel ik mijn wereld bewegen. Ik verken weer de lucht, een eeuwige overtocht door al zoveel winters. Is het leven niet als een kort verhaal, verteld als een eeuwigheid, maar te snel met de laatste bladzijde bereikt? Maar midden in mijn levensverhaal, op een allereerste winterdag, is het de wind die mij omarmt. Weerloos als ik ben, neemt hij mij mee in de dans van deze eerste winterdag. In een vogelvlucht over zoveel wateren stort ik neer, maar wanneer mijn ziel het waterrijk benadert, is het noch mijn einde, noch mijn oude bestaan. Als de wind word ik het water; elke golf is een gedachte. Ik herberg de vissen overal, en ik draag het leven dat dobbert op het water. Verhalen, door de wind...

Stop Laat de wind van het drukke leven even dalen, stop, en omarm mij terug. We blijven dicht tegen elkaar, niet in stilte. Ons hart kan toch nimmer zwijgen? Nee, stop even en omarm mij terug. Ik wil samen met jou bladeren door het fotoboek van ons leven. Ik ben ooit vergeten de eerste stappen op deze aarde, het groter worden op zoveel manieren in het beginnend leven. Maar ik wil het ook weten: hoe jouw eerste stapjes waren, zo klein, lang geleden achter je gebleven. Nu zijn al die herinneringen in jouw hart die ik ook wil beleven. Dus zullen we stoppen met alles, heel even, en kijken, niet alleen, maar samen. Nee, ook kunnen we lachen om al die vervlogen tijden. Maar wat ik ook wil beleven is naast het lachen samen huilen. Het groter worden gaf in zoveel momenten pijn. Niet alleen de groei van ons lichaam, nee, veel meer dan dat alleen. Wat te denken van ons hart? En de ziel, diep in onszelf? Laten we samen delen: de liefde en alle smart, wat we gekregen hebben en even mochten vasthou...

  Een eeuwenoude vraag Een bekend en eeuwenoud gezegde waar de meesten het over eens zijn, luidt: “Er is meer dan wij kunnen beseffen.” Toch zijn er altijd mensen die dit onzinnig of zweverig vinden, een vorm van quasi-spiritualiteit. Vaak ontbreekt het hun aan scholing of levenservaring om het bredere beeld te zien. Een eenvoudig voorbeeld is dat een hond geluiden hoort die voor ons onhoorbaar zijn. Dat is een biologisch feit. Wanneer we het hebben over spirituele feiten, bevindt spiritualiteit zich in het grensgebied van zulke biologische verschijnselen: op een niveau dat raakt aan, of zelfs voorbijgaat aan, wat wij met onze huidige waarneming en kennis kunnen bevatten. Grenzen van waarneming Dat een hond meer kan horen dan wij, is slechts een beginpunt. Hoe diep kun je gaan binnen het geheel van onze zintuigen? Ruiken, horen, voelen, zien en proeven zijn individuele ervaringen, begrensd door het bewustzijn van de soort. Daarbinnen heeft ieder individu bovendien zijn eigen ...

  BEDANKT – Een spiritueel en filosofisch schrijven Bedank – ik zeg eens bedankt tegen het leven. Net zo zeer bedank ik mijzelf als ieder die ik in mijn leven heb ontmoet. Dit is een schrijven dat ik in een andere tijd vooruit heb willen schrijven, maar nooit heb kunnen delen. Tijd en ruimte is een bijzonder fenomeen, en kennis daarvan is er bij niemand nog in deze tijden. In het openbaar discussiëren ze wel over steeds diepere lagen van dit fenomeen. En in nieuwsgierige onderzoekscentra komen spectaculaire ontdekkingen, die nu al vele overtuigingen die er altijd waren geweest geen steunpilaren meer laten zijn, al wegzakkend in drijfzand door al die nieuwe ontdekkingen. Het is een goede stap om meer zelfbewust te worden over het begrip tijd en ruimte, en de raakvlakken die dit heeft met ons persoonlijk leven. We hebben bijna de ‘kinderfase’ bereikt, zeg ik met een knipoog, om duidelijk te geven hoe moeilijk en ver deze zin gaat: Tijd en Ruimte! Daarom deel ik een schrijven dat ...

Smeltend in Kosmische Eenheid – Whisdom Opportunity Love Goedemorgen vanuit een regenachtige november ochtend in Nederland. Het is 17 november 2025, 07:43 uur, en ik zit hier met een dampende mok koffie, starend naar een afbeelding die ik gisteren nog voor de zesde keer liet genereren.  Een man van ruwe stenen, een vrouw van levende bladeren, en tussen hen in een gloeiend licht dat alles oplost. Ik noem het afbeelding 6, maar eigenlijk is het een spiegel. Laatst vroeg iemand: “Wat bedoel je nou écht met kosmische eenheid?” Ik glimlachte. Want hoe leg je uit dat je soms, heel even, voelt dat er geen jij en ik is? Hoe het begon Een paar weken geleden zat ik in het bos, blootsvoets, modder tussen mijn tenen. Ik raakte een steen aan – koud, zwaar, stil. Daarna een blad – zacht, trillend, vol sap. En ineens klikte er iets. Die steen ís het blad. Het blad ís de steen. En ik… ik ben allebei. Dat moment wilde ik vastleggen. Niet in woorden, maar in beeld. Dus vroeg ik een AI (ja, echt) om ...

Waarom ons land wél geld uittrekt voor vluchtelingen — maar te weinig oog heeft voor eigen mensen Nederland is een rijk en welvarend land — toch ervaren steeds meer mensen achteruitgang. Ouderen, jongeren en kwetsbaren merken dat in hun portemonnee, in de zorg en in hun dagelijkse voorzieningen. Tegelijkertijd gaat er miljarden naar de opvang van vluchtelingen. Ja, hulp is belangrijk en moreel gerechtvaardigd. Maar het is terecht om kritisch te vragen: Is onze uitgifte wel slim, rechtvaardig en in balans met binnenlandse noden? Cijfers die je niet kunt negeren De rijksbegroting “Asiel & Migratie” is torenhoog: de instroom in de opvang wordt in 2025 geschat op 84.360 mensen , met een gemiddelde bezetting van 114.650 opvangplaatsen. Het budget voor opvang van Oekraïense vluchtelingen bedroeg in 2024 € 3,2 miljard . In 2024 werd € 1,18 miljard aan asielopvang in Nederland verwerkt als onderdeel van ontwikkelingshulp (ODA). Bezuinigingen van € 3,5 miljard bleken volgens onafhank...

  De Reis van het Lichtbewustzijn Er is een reis die dichtbij onszelf begint. Tegelijkertijd is het een immense afstand die overbrugd moet worden. Een reis dicht bij het eigen hart, de ziel die vooruit beweegt. Maar muren moeten leren herkennen om een ladder hoger te kunnen betreden, in plaats van een eeuwige cirkel waar wij zonder vooruitgang alles blijven herhalen. Deze reis is zwaar, maar elke strijd is het waard, omdat het liefde laat zien zoals het in pure vorm is. Het oude denken — een echo van dualiteit. Zelfs de blinde voelt het, de wijze kan erin verdwalen. Zwart en wit, licht en duister, mannelijk en vrouwelijk — tegenstellingen als poorten naar inzicht. Maar het nieuwe denken vraagt meer dan balans. Het nodigt uit tot het derde principe: dat wat niet kiest, maar verbindt. Geen gender, geen polariteit — maar een levenskracht die alles doordringt. Wie verder kijkt dan het geleerde, ontdekt dat grenzen slechts echo’s zijn van het eigen denken. Durven den...

  Eeuwig Zand Daar ben je dan, en ik hou je vast zo dicht bij mij. Laatste korrels zand zijn bijna verdwenen. Woestijnen vol in de palm van mijn hand. Was het nu echt lang geleden? Zand door mijn vuisten, bouwend aan luchtkastelen. Dromend in, net als het zand, over al die mooie plaatsen. Creaties in fata morgana's, al liggend in de schaduw van die ene palmboom aan het kleine water. De verfrissing als wonder in een warmte overal — de zon die maar blijft lachen. Om de tijd die langzaam verdwijnt. Lang geleden? Een eeuwigheid in een paar seconden, die ik pas beseffen wil met de laatste zandkorrels uit mijn handen. De schaduw met zijn dromen was fijn, hand in hand met de hitte die het land om mij als avontuur wilde schenken. Maar met het loslaten van de laatste korrel, dalend naar de grond, is het daar plots zo dicht bij mij. Het besef van de tijd, de waarde van pure liefde. Tranen die gaan over deze laatste kristal van het eeuwige zand, je dromen hou ik een laatste keer nog even ...