Wisdom-Opportunity-Love

  Het Woordenspel van het Leven Als het tekeergaat overal, Mijn hart steeds sneller kloppen wil, En het bloed sneller stroomt, Met een overactief lichaam dat twijfelt Tussen duizeligheid en steeds scherper zien, Ga ik door weer en wind mijn weg weer verder. Want als een groot mysterieus woordenspel, Wil het leven zijn verhaal steeds in geheimen vertellen: Over verborgen schatten die tot aan de hemel reiken, Of onmetelijke kennis, verloren in elke tijd die antwoorden geeft, En elke zoektocht een uitgang biedt naar een verborgen ruimte Die we, generatie op generatie, steeds over het hoofd zien. De spanning stijgt telkens bij het vinden van een nieuwe weg, Waar de oplossing wel zou moeten zijn — Om verloren en bedrogen even stil te staan. En als een dronkaard die net de zeven zeeën heeft bestormd, Niet weet hoe het op te geven, zoekend naar een ademteug Die energie wil schenken — de levensrum van elke kapitein — Om weer verder te gaan in de wildernis van het bestaan....

De ongeziene diepte Tussen twee ademhalingen in opende zich een nieuw zicht. Werd zonder denken weggerukt door een bijna wrede hand. Met het weglaten van elke zachtzinnigheid gebeurde het gewoon, En niet naar hoogtes voortgeduwd, zo weggerukt uit mijn bestaan, Maar ook niet met een vuistslag die mij diep in de grond duwde, de duisternis in. Tot ik in een kalmte netjes mezelf weer kon terugvinden, loslatend uit deze korte reis, Alsof ik in een oogwenk de snelste achtbaan ter wereld betrad, En nu wankelend de eerste stappen weer zelf ga lopen, zo aan het einde van de rit. En even, als een vreemde in een nog tollende wereld, probeer ik mijn evenwicht opnieuw te vinden. Is het de stilte die alles overstijgt in dit nieuwe moment? Het geluid en de chaos van het dagelijks bestaan sterven langzaam af. Met de laatste echo’s van het kabaal wegstervend, Is het niet een leegte die mij doet verdwijnen in een zogenaamd niets. Zoveel meer overspoelt mijn hart, vanuit de diepte van mijn eigen ziel. Al...

Vette: De overwining op een strijd W elkom bij weer een nieuw stripverhaal van Vette Boom 💥 Basta Shit. Hij overwint een strijd in een gevaarlijk gevecht. Welk spiritueel of filosofisch idee kun je hiermee verbinden? Lees het verhaal en daaronder een vervolg van mijn schrijven 📝 en mijn visie op dit korte verhaal. Laat ik beginnen met een kort gedicht als inspiratie op deze strip: "Met een rechte rug in kracht door het leven. Een toonbeeld voor anderen, schets je in je leven. Als een galerij waar bezoekers je mogen bewonderen. Maar eigenlijk is die rechte, sterke rug een stijfheid van onderdrukte angsten. Dapper bewandel je je eigen huis en tuin. Maar eigenlijk is dat slechts je hele wereld, niet verder durvend te gaan. Op die strijd voor het gevaar, wat je telkens doet verlammen, is je leven slechts een act in een toneelspel. Een zelfgemaakte illusie, wiens ogen van anderen je graag doet verblinden, maar eigenlijk niets anders dan je eigen gesloten hart. Kies je d...

L iefde in het Licht van de Schaduw Liefde telt alleen… Als haat wordt begrepen, Als het onbekende niet langer schrik aanjaagt, Maar uitnodigt tot voelen, tot zijn. De schaduw van het licht, Het licht binnen de schaduw— Daar waar balans zich verschuilt, Waar healing begint in het erkennen Van wat we liever niet zien. Niet weg wordt gekeken… Maar het denken wordt stil, En we durven te zijn Met wat vergeten is of verborgen lag In het duister van ons eigen hart. Begrip kan worden gegeven… Aan het terrein dat ongekend voelt, Waar we blind zijn geweest, Levend als dromers met gesloten ogen— Blindgangers voor het grootste pracht. Want liefde groeit Als we durven te staan Met de schaduwen aan onze zijde, Op een lijn, in verbinding, Zodat we werkelijk zien: De liefde en het licht Zijn wij… Altijd al geweest, Verborgen in het zicht Van een open hart. 🙏 W.O.L.

Waarom een vogel met een gekke naam over serieuze zaken praat Sinds kort deel ik plaatjes met muziek waarop ik mijn eigen teksten toevoeg. Het hoofdpersonage is een vogel met de naam Vette . Voluit heet hij Vette Boem Basta Shit – ja, een tikkeltje absurd, en hopelijk ook een beetje grappig. Waarom zo’n komisch figuur combineren met spirituele of filosofische vragen? Het lijkt misschien een vreemde mix, maar wie kent niet het gezegde: humor is het beste medicijn ? Humor kan ontwapenen. Het opent deuren waar serieuze woorden soms op gesloten oren stuiten. Door levensvragen in een luchtige vorm te gieten, hoop ik ook mensen te bereiken die normaal afhaakten. Natuurlijk is dit nog maar het begin. De eerste stappen zijn altijd onhandig, vol twijfels en fouten – ook bij mij. Wat vandaag goed voelt, kan morgen alweer achterhaald zijn. Maar dat is precies het pad: blijven leren, blijven groeien. Hier deel ik mijn allereerste korte strip. Niet perfect – maar wel met plezier gemaakt. Missch...

Adem,  Alles in één adem, een totaal niets als leegte. Wiens oneindigheid als een zwart gat ons meeneemt in de diepte. Illusies als schaduwen glijden langs mij heen terwijl ik stuurloos verder verdwijn in de diepte. Zogenaamd een eigen route — ik houd mezelf voor de gek, net als wij allemaal — terwijl ik zachtjes inadem. Tegelijkertijd zoveel meer, alsof de leegte slechts een weg is die ieder voor zich moet volgen, ondanks de velen om je heen. Om alle mysteries te kunnen begrijpen, die zich hebben getekend in archeologische resten op deze wereld, vol verborgen verhalen. Nog niet helemaal ontdekt — het is onze tocht om in stilte te leren lezen, al het verborgen schrift in het bestaan. Verborgen en intens, zodat we ooit zelf kunnen bouwen aan nieuwe wonderen, met ons verhaal als geheim fundament. Als we dan ooit de toegang vinden tot een intens mooi paradijs. Het leven is een ademtocht, een synchronisatie met de kosmos. Ademen we in het ritme van alle sterren en wonderen die verder r...

Is Dit Het Verhaal van de Schepping? Wie kent ze niet, al die uiteenlopende meningen over het energetische gebeuren in het leven? Met een spiritueel handboek is er sprake van positieve energie – oftewel de verlichting die zich op hogere niveaus bevindt. Ver boven ons, iets wat we ooit hopen te bereiken, natuurlijk door het pad te volgen dat het stoffelijke aardse leven met zich meebrengt. Tegelijkertijd is er ook de tegenhanger: naast positieve energie is er ook duisternis te vinden. Eigenlijk moeten we dit verstaan als het absolute kwaad, dat ieder levend wezen probeert te verleiden en te verstrikken in duistere ketens waaruit ontsnappen nauwelijks mogelijk is. Alsof je ziel langzaam wordt verteerd, zonder redding overgeleverd. Daarom moet je voortdurend waakzaam zijn om niet in zo'n greep terecht te komen. Dat is toch waar yin en yang al sinds mensenheugenis voor staan? De tweedeling van positief versus negatief. Of God in de hemel en de duivel in de hel – een symboliek die nie...

Zie mijn hardloop vlog,  tijdens mijn run aanzet gegeven tot een gedicht.  Nu heb ik hem mogen schrijven:  Gebouwd uit kansen…  Zolang ik mijn eerste ademhaling mocht ontvangen en een eerste oerkreet aan de wereld mocht geven, hoor ik het niet alleen — het is het ritme van een lied. Steeds met een andere melodie. Soms met tranen van herkenning. Even vaak niet te horen, zoekend naar de dans van het moment. En even vaak bemind, vol emoties waartegen ik vecht. Mijn kloppend hart in het bestaan. Als een bouwwerk krijgt het zijn vorm, een stevig fundament — om net zo makkelijk weer afgebroken te worden, door mijn eigen handelen of juist door dat van een ander. Het herrijst uit de dood, met een nieuw fundament. Niet altijd met nieuwe wegen, even vaak om bestaande routes beter te leren begrijpen. Sterker worden door de scherven die laten bloeden en evenzeer geluk brengen. Het is niet van steen, mijn hart waaraan ik mag bouwen. Met de stenen die ik dragen kan. Maar uit een a...

E en mooie, warme dag — toch? Zon als een zachte brand op onze huid, stralen die de middag laten zinderen, alsof het geluk op het punt staat te verdampen tussen onze vingers. Maar niet voor iedereen — niet voor de bomen met gebarsten schors, die hun bladeren laten vallen als zwijgende gebaren van protest. Niet voor het struikgewas, verschrompeld als vergeelde lakens in een vergeten wasmand van juni. De bloemen... ze hangen hun koppen, hun kleuren vervagen tot herinneringen. Ze dromen van regen, van dauw, van koelte onder een zacht bewolkte hemel. Onder de grond krimpt de aarde als leer bij vuur, zij trekt zich terug, hard als kurk, en stil. En het waterleven? Een sprookje dat zich terugtrekt in schaduwen — kikkers, libellen, wortels vol belofte die wachten, wachten, wachten op wat niet komt. Kinderen spelen nog, alsof het niks is, hun voeten in plassen die al weken verdwenen zijn. Ouders lachen, wrijven zonnebrand in als bescherming tegen een zon die...

Wanneer Liefde de Tijd Vergeet (Een spiritueel prozagedicht) Altijd is daar dat ene moment, waarin een alledaagse bijzonderheid plotseling beladen raakt met een overschot aan emoties – samengebald in slechts één enkel gevoel. Een stilte die spreekt, een ademtocht waarin het universum zich samenvouwt. We kijken elkaar aan en weten: tijd heeft ons hierheen geleid, precies hier, waar lichaam en ziel even niet van elkaar te onderscheiden zijn. En toch – wat is controle anders dan een illusie die we liefkozend vasthouden, om de stormen van het leven een naam te geven? Want wie bestuurt werkelijk dit schip? Niet de wil, niet de ratio, maar een subtiele kracht die ons leidt langs het innerlijke kompas van hart en overgave. We dachten het leven te beheersen – en ontdekten pas in de overgave dat ware vrijheid begint waar het ego loslaat en de ziel begint te spreken. In die overgave, in dat vertrouwen, vloeit liefde als een eeuwige rivier. Zonder voorwaarden. Zonder richting. Alleen stromend, in...

S uddenly And then suddenly, the roads no longer propel the hours in straight lines—no longer repetitions of the same moments returning again and again... Is it not silence that appears, all at once? You look around, bewildered: an infinity of winding paths. And what of the beauty, so often sung by poets? The silence portrayed in every form of prose? Artists, weaving words from emotion, reveal themselves to be mere impressions of their own imagination. Whispers everywhere, carried by a cold so intense, their words just out of reach. A winter landscape overgrows every path. Though the icy murmurs seek more and more to tell their tale—it's not the freezing that holds me still, but rather an energy that shelters every whisper. Not yet audible, yet it gives me so much. A never-before-met sense of peace—not with the whole world, with all its sorrow, nor with my own valley of tears, so often unspoken—but with an unknown lover of the heart. All-encompassing: the splendor of creation. ...

  Waar Lichaam en Tijd Samenvallen Het moment Altijd is daar dat ene moment, waarin een alledaagse bijzonderheid plotseling beladen raakt met een overschot aan emoties, samengebald in slechts één enkel gevoel. Geen woorden nodig – de uitleg is vervlogen, terwijl we in elkaars blik opnieuw elkaar ontmoeten. Zoals toen Zoals toen, nu zo lang geleden, onze kijk op het leven dezelfde richting opging. En daar, in dat gedeelde perspectief, ontmoetten we elkaar opnieuw, intens en stil. Is het dezelfde liefde die spreekt als toen, dat allereerste moment? De tijd als een album Ouder worden, samen, is als een fotoalbum dat langzaam groeit. Een verhaal in beelden, dat zich steeds verder uitvouwt – bladzijde na bladzijde, elk fragment zorgvuldig gecreëerd. We genieten van het verhaal dat zich aan ons wil vertellen, elke herinnering die het leven ons schenkt. Het besef En dan, onverwacht, als een schok van inzicht: wat ooit vanzelfsprekend leek, leefden we zonder volled...

  The Control of Your Life How strong you stand in life, only you decide. Not the voices of others, not the expectations placed on your shoulders, not the fears that whisper softly at night. But you. With every step you take, every choice you make, every time you fall and rise again. You carry a strength within you, greater than you sometimes dare to believe. Not a strength that shouts or fights, but one that grows in silence, roots in trust, and shines in moments of clarity. Take back control of your life. Not as a fight, but as a reminder of who you truly are. Not everyone needs to understand your path, because it is your path, your story, your destination. Pause. Breathe. Listen. Beneath the noise of the world beats your own rhythm. There lies your truth, your fire, your direction. Accept your strength – not as something to earn, but as something already within you. Use that strength, not to convince others, but to stay true to yourself. To build...

   Naakte Ziel   Zomaar, niet onverwachts dat het mij treffen wil. Zachtjes voelde ik al de aanraking steeds dichterbij komen. Het trof mij, en als een gloedgolf overspoelde het mij. Elke glimlach die ik als een masker op mijn gezicht had gekleid, Voor iedereen in de buitenwereld, spoelde van mij af. Samen met de lage modder en stenen die zoveel van mij verborgen hielden. Niet langer meer verscholen, geenszins alleen voor iedereen om mij heen. Ik heb het wel geweten dat het er was, maar nu de laatste golven wegvloeien, Is het mijn naakte ziel die zich nu wel moet laten zien. En zo liet ik het om mij heen, daar waar ik het veilig achtte, een beetje zien. Maar was het niet de starheid en de woede die eindelijk een uitweg vonden, Naar juist diegenen van wie ik intens hou? Wordt een vastgehouden licht niet begrepen, Is het het wanshooplied om er weer te mogen zijn? Wie heeft ooit gezegd dat het er niet mocht zijn, behalve dan de duistere paden, Waar het leven l...

   Dat ene woord steeds weer willen zien, als een soort lichtvonk, om verdwaalde paden terug te vinden, de weg naar een gevoel van thuiskomen. Dat ene woord , dat we soms willen verbergen, dus kleden we de muren aan met prachtig behang, in de mooiste tinten. We gooien kleurspatten naar elke kier, als een schilder met een opgewekte blik, zodat we niet hoeven kijken naar de scheuren en barsten die langzaam de muren doen afbrokkelen. We verstoppen het onder luid gelach. Dat ene woord is natuurlijk ook iets wonderlijks — geen reden om weg te kijken, maar om anders te leren zien. Het is een kans en een uitnodiging, een begin en een gevolg. Een oerkracht die bruggen slaat naar momenten die buiten bereik lijken, die ons helpt hoogtes te beklimmen, zodat we over muren kunnen stappen. Het is de oudste kracht die we kennen, waar geluk als een kind uit is geboren, en verbondenheid met de wereld. In ons eindeloos scheppen vastgelegd, is het tegelijk een teder, intiem moment waarin twee ...